Ik geef training in frontend tools en stacks als HTML, JavaScript, TypeScript, React, Angular en Vue. Ik schrijf boeken en artikelen over tal van (ICT-) onderwerpen. Ik was lead developer en directeur bij Yindo - Jouw digitale bibliotheek. Je kunt mij volgen op Twitter(@PeterKassenaar).

In dit blog vind je persoonlijke artikelen, die niet noodzakelijk tech-gerelateerd zijn.

Views and expressions are my own.

Terug naar de algemene site.

05januari

Review – Azul, de Ramen van Sintra

In mijn serie board game reviews dit keer een blik op het bordspel Azul, De ramen van Sintra.

Net als het originele Azul is De ramen van Sintra een spel waarbij je zoveel mogelijk keramieken tegeltjes in de juiste volgorde plaatst en op deze wijze punten scoort. Azul – De ramen van Sintra is een volledig spel, het staat helemaal op zichzelf. Je hebt dus niet de oorspronkelijke Azul nodig om het te kunnen spelen. Het idee mag dan hetzelfde zijn als bij de oorspronkelijke versie van Azul, de uitwerking is compleet anders. Ditmaal is het je taak om glas-in-lood ramen te leggen volgens een vast patroon. Elk gevuld raam levert punten op.

azul-3

In het midden van de tafel worden een aantal schijven neergelegd. Dat zijn er vijf tot negen, afhankelijk van het aantal spelers. Op elke schijf komen random vier keramische stukken glas. Het spel bevat 100 glasstukken; twintig stuks van elk van de vijf kleuren. Je kiest één kleur glas als je aan de beurt bent en die plaats je op een van de ramen van je spelersbord. De kleuren die overblijven gaan naar het midden van de tafel. Je mag het glas echter alleen op een raam plaatsen dat zich rechts van je pion (de ‘glaszetter’) bevind. Wil je tegeltjes links daarvan plaatsen, dan zul je eerst een beurt moeten spenderen aan het terugplaatsen van je glaszetter naar het meest linkse raam. En dan zul je net zien: als je weer aan de beurt bent, is de glaskleur die je wilde pakken al buitgemaakt door een andere speler…

Kun je niet alle gekleurde tegeltjes plaatsen, dan krijg je per overgebleven glasstuk minpunten. Dit kan hard oplopen, dus het loont de moeite hier een goede tactiek voor uit te stippelen.

azul-4

Als een raam volledig gevuld is met glasstukken, mag je de punten voor dat raam optellen bij je score. Deze staan onderop je scorekaart genoemd. Het raam wordt dan omgedraaid en je mag de glazen aan de andere kant gaan vullen. Zo blijft het spel zich ook tijdens het spelen steeds veranderen. Is een raam voor de tweede keer gevuld, dan verdwijnt het uit het spel.

Gedurende elke ronde is één kleur de bonuskleur. Die volgorde wordt aan het begin van het spel bepaalt. De bonuskleur levert extra punten op. Het kan dus de moeite lonen nog even te wachten met het volbouwen van een raam, omdat je ziet dat die kleur de volgende ronde de bonuskleur is. Ook dat maakt dus onderdeel uit van je tactiek.

Azul – De ramen van Sintra borduurt slim verder op het succes van de originele Azul. Er is veel herkenbaar, maar voldoende veranderd om toch een compleet nieuw spel te zijn. De vormgeving is opnieuw prachtig, de speelstukken van hoge kwaliteit – daar is allemaal niks op aan te merken.

Persoonlijk ben ik echter toch minder te spreken over deze uitvoering. Er lijken behoorlijk wat kunstgrepen toegevoegd om het spel in balans te krijgen met voor elke speler gelijke mogelijkheden (met de glaszetter en het terugplaatsen, het bepalen van de strafpunten, de bonuskleuren, de eindtelling). Al is dat natuurlijk subjectief. Anderen vonden deze versie juist verrassender en lastiger te berekenen. Zeker met vier spelers. Het heeft voor mij evenwel niet de wauw-factor van de oorspronkelijke Azul. Het is zeker geen slecht spel, maar als ik moest kiezen uit de twee versies, dan wist ik het wel.

Oordeel zelf!

Meer informatie

Peter Kassenaar
-- 4 januari 2021

28december

Review – Azul

In mijn serie board game reviews dit keer een blik op het bordspel Azul.

Hoewel Azul pas in 2017 werd uitgebracht en op dit moment dus amper vier jaar oud is, mag het met recht al een klassieker worden genoemd. Er zijn inmiddels verschillende uitbreidingen of varianten op Azul verschenen, zoals Azul – De ramen van Sintra en Azul – Zomerpaviljoen. Hier bespreek ik echter de originele Azul met de oorspronkelijke regels.

azul-1

Azul is in de kern een abstract spel waarin je als speler beslissingen moet nemen op basis van onvolledige informatie. Dit op zichzelf saaie gegeven is echter enorm knap visueel gemaakt. Azul wordt geleverd met fraaie gekleurde keramische tegeltjes en mooi vormgegeven spelersbordjes. De werking is simpel. Aan het begin worden groepjes van vier tegeltjes verdeeld over een aantal schijven die in een cirkel in het midden van de tafel worden gelegd. Het aantal is afhankelijk van het aantal spelers.

Je moet in je beurt alle tegeltjes uit één kleur van een van de schijven pakken. De overige tegeltjes gaan naar de pot in het midden van de tafel. Je mag ook tegeltjes uit het midden pakken. Als je maar alle tegels van één kleur neemt. Met de genomen tegels moet je op je spelersbordje lijnen vormen in dezelfde kleur. De bovenste lijn bestaat uit één tegeltje, de lijn daaronder uit twee tegeltjes, enzovoort. Als een lijn vol is aan het einde van een ronde plaats je voor elke volle lijn één tegeltje op je 5x5 scorebord. De ronde is afgelopen als alle schijven leeg zijn en het midden ook. Tegeltjes die niet meer in een lijn passen maar die je toch verplicht moest nemen leveren minpunten op. Je moet immers *alle* tegeltjes van een bepaalde kleur nemen. Ook als je er maar een of twee nodig hebt om je lijn vol te maken.

azul-2

De onvolledige informatie is er op gebaseerd dat jij wel een beetje kunt inschatten, maar niet zeker weet welke kleuren je tegenspeler verzamelt. Daarom moet je beslissen: neem je een kleur tegeltjes waar je zelf wat aan hebt, of neem je tegeltjes die je zelf niet direct nodig hebt, maar om je tegenstander dwars te zitten? Als het einde van een ronde in zicht is kun je gaan rekenen: hoeveel kleuren liggen er nog, in welke aantallen, hoeveel heb ik nog nodig, welke kleuren willen mijn tegenstanders pakken, en zo verder. Dit maakt Azul tot een onvoorstelbaar diep spel, in de trant van “Ik weet dat jij weet, dat ik weet, dat jij weet, dat je blauw wilt. En dus pak ík die. Of niet.”

Het spel is afgelopen als een van de spelers een horizontale lijn van vijf kleuren heeft gemaakt. Elke kleur mag maar één keer in een lijn voorkomen. Dit zorgt er ook nog eens voor dat je in de loop van het spel steeds minder mogelijkheden krijgt. Keuzes die je in het begin hebt gemaakt, werken daarom sterk door in de rest van het spel.

Azul is een spel dat bij ons regelmatig op tafel komt. En elke keer is het anders.

 

Meer informatie

Peter Kassenaar
-- 28 december 2020