Dit is een wat langer artikel geworden, ik heb het verdeeld in de volgende hoofdstukken:
Inleiding
Mijn eerste contact met simulatiegames dateert uit 1989 – inderdaad, de eerste versie van Sim City. Enkele weken was ik volkomen in de ban van blokkerige huisjes, wegen en flatgebouwen en probeerde ik als een goede burgemeester iedereen van water, stroom, infrastructuur en onderwijs te voorzien. Net zo snel als het gekomen was, verdween mijn interesse echter weer. Ik had er eenvoudigweg geen geduld voor. Het bouwen van huizen en zittend achter het beeldscherm wachten totdat de belasting kon worden geïnd duurde me te lang.
Fast forward 25 jaar.
Sim City speel ik niet meer, maar we zijn ondertussen in het tijdperk van tablet en mobiele telefoon aanbeland. Games speel je even op een verloren moment tussendoor. Op het station, in de bus of in de pauze. Talloze andere simulaties hebben het licht gezien, uiteenlopend van Facebook-games als Farmville en klonen daarvan tot het nabouwen van complete sterrenstelsels. Geen daarvan kon mij echt boeien, totdat ik in aanraking kwam met apps van de firma Game Insight. Deze in 2010 opgerichte Russische gamesuitgever heeft zich gespecialiseerd in sociale- en simulatiegames voor iOS en Android en heeft in korte tijd een indrukwekkend portfolio opgebouwd. Een aantal games heb ik nader bekeken.
Geschikt voor kinderen
Het leuke van de apps van Game Insight is dat ze zonder meer ook geschikt zijn voor kinderen, terwijl je er ook als volwassene veel plezier aan kunt beleven. De games zijn in beginsel gratis, bevatten geen geweld, en je kunt in-app aankopen (het verdienmodel waar dit type games op gebaseerd is) eenvoudig uitschakelen. Bovendien – maar dat is mijn mening, gebaseerd op persoonlijke observatie, niet op enig wetenschappelijk onderzoek – is dat kinderen er op speelse manier veel van kunnen leren.
Afwegingen en strategieën
Zo moet je als bestuurder van je stad (of eiland, of vliegveld, of spoorweg, zie verderop) immers beslissingen nemen over het aankopen en verkopen van goederen en moet je – ook als kind – afwegingen maken waar je bronnen als menskracht of beschikbare energie voor inzet. Als je een nieuw huis bouwt, kun je diezelfde energie niet nogmaals gebruiken om een boom te kappen of een schommel te bouwen.
Elke beslissing in een simulatiegames is een klein afweegmomentje waarop je iets kunt leren en die – als het goed is – de loop van het spel beïnvloed. Dat is letterlijk spelend leren voor kinderen. Ondertussen pikken ze een aardig mondje Engels mee, want veel simulatiegames zijn niet vertaald in het Nederlands.
Voorafgaande kennis van het Engels is echter niet beslist nodig, want vaak wordt ook met gearceerde gebieden en wijzende pijlen wel duidelijk gemaakt wat de speler moet doen. Zonder al te veel Engelse bagage konden mijn zoon (9 jaar) en dochter (6) moeiteloos aan de slag. Verrassend, ook voor mij! Dit is ook een compliment aan de makers, want kennelijk lukt het ze op visuele wijze de werkwijze van het spel uit te leggen, zonder dat hierbij veel tekstuele toelichting nodig is.
Dit viel mij in positieve zin op aan de simulaties van Game Insight. Ze zijn op deze wijze gevarieerd en bieden een goede balans tussen voortgang, beloning en beslismomenten.
Sjabloonfunctie
Een tweetal games bespreek ik hier nader. Ze dienen tevens als sjabloon voor de overige spellen uit het oeuvre van Game Insight. Paradise Island is een wat eenvoudiger, rechttoe-rechtaan simulatie die geschikt is om mee te beginnen. The Tribez is een meer complexe game, waarin ook een voortgangsverhaal zit verweven. Beide games (en ook de andere games uit het portfolio van Game Insight) bieden functies om voortgang te delen via Twitter en Facebook en je vrienden op de hoogte te houden van je prestaties. Ook hierbij geldt: verplicht is dit niet. Wel levert het vaak extra bonussen op als je verbinding maakt met je Facebook- of Twitteraccount. De (publiciteits-)kassa moet natuurlijk wel blijven rinkelen.
Paradise Island
Als eigenaar van een vakantieresort op een tropisch eiland is het jouw taak het eiland uit te bouwen zodat het een attractief park wordt voor bezoekers die het eiland aandoen op hun cruise. Je kunt hiertoe tal van gebouwen plaatsen. Dit varieert van eenvoudige hutjes tot complete hotels, pretparken en uitgebreide attracties. Periodiek vinden er vanuit Game Insight acties plaats waarmee je kunt sparen voor speciale gebouwen (kerst, valentijn, vakantie) die je vrienden niet hebben.
Duurdere gebouwen komen in de hogere levels beschikbaar. Je voortgang in de levels vind plaats door huur te innen van de gebouwen en toeristen te helpen waar nodig. Ook zijn tal van missies beschikbaar die je voortgang in het spel markeren (‘bouw vijftien cabins’, ‘haal vijfhonderd keer de huur op’, ‘help honderd toeristen’, enzovoort). Dit is een buitengewoon slim voortgangssysteem, waarbij je telkens een klein succesmomentje ervaart, en zo wordt getriggerd door te spelen (‘nog even dat gebouw opwaarderen, dan heb ik weer een missie extra’).
Je kunt echter niet zonder meer het eiland volplempen met disco’s, hotels en casino’s, want elk gebouw heeft een aantal personeelsleden nodig en verbruikt energie. En dus zul je ook personeel moeten inhuren en stroomvoorzieningen regelen door windmolens of zonnecellen te bouwen. Bovendien willen toeristen graag ook wel wat groen zien. Je moet dus ook bomen, struiken en decoraties planten. Al deze deze items kosten ook weer (fictief) geld dat je gedurende het spel verdient. Je moet dus een goede afweging maken in je investeringen voor de meest optimale voortgang.
De in-app aankopen bestaan voor een groot deel uit de lokale munteenheid van het eiland (‘piasters’). Zo kun je bijvoorbeeld voor 10 euro echt geld – te betalen via je creditcard van je Apple Account, of de Google Play store – extra piasters kopen, waarmee je allerlei gebouwen en flora en fauna kunt bijkopen. Die piasters kun je ook in het spel bij elkaar sparen door missies te volbrengen en door bankgebouwen te laten bouwen, maar op deze wijze kan het dagen of zelfs weken duren totdat je het gevraagde bedrag bij elkaar hebt gespaard. Game Insight mikt er dus heel slim op dat spelers het geduld niet kunnen opbrengen dit af te wachten. En de portemonnee trekken om hun eiland vooruit te stuwen in de vaart der volkeren. Dat dit een geslaagd verdienmodel is, blijkt wel uit het feit dat Paradise Island in 2012 meer dan een half jaar op nummer 1 stond als ‘meest opbrengende app in de Google Play store’.
sociale component
Behalve een mooi uiterlijk, krijgt je eiland ook een comfortscore. Deze kun je desgewenst vergelijken met vrienden via sociale media als Twitter of Facebook. Het spreekt voor zich dat Games Insight hiermee mikt op de jaloezie-factor om nog meer geld uit ons, arme eilandbebouwers te kloppen. Verplicht is dit echter niet, het eerder een leuke bijkomstigheid.
Voordelen
- Snel op weg, voor alle leeftijden
- Duidelijk
- Mooie graphics
- Geschikt voor beginners
Nadelen
- Soms trage voortgang door de levels, als je geen in-app aankopen wilt doen om het spel te versnellen
- Herhalend gedrag noodzakelijk (gebouw plaatsen, opwaarderen, slopen en weer opnieuw) om aan bepaalde missies te voldoen.
- Niet al te complex, gebouwen die je plaatst hebben geen duidelijke invloed op het spel of de leefbaarheid of sfeer op het eiland. Minder ‘realistisch’ daardoor.
Vergelijkbare games
Als een tropisch eiland je niet zo aanspreekt, zijn er tal van andere games die een vergelijkbare gameplay bieden en hetzelfde uitgangspunt hebben. Je bestuurt dan bijvoorbeeld een haven, een treinstation, een vliegveld of een casino. Kijk in dat geval eens naar de volgende games:
The Tribez
Bij The Tribez ga je terug in de tijd. Duizenden jaren om precies te zijn. Je wordt als tijdreiziger op een eiland uit de steentijd gedropt. Daar bouw je eerst hutten en leg je vuurtjes aan om de bewoners te beschermen tegen de barre koude. Langzamerhand werk je er aan je bevolking uit te breiden.
Dat ‘oertijd’-principe moet je overigens met een flinke korrel zout nemen, want The Tribez flirt graag met een knipoog naar de moderne tijd. Zo kun je ook hot tubs plaatsen om de bevolking van een lekker warm bad te voorzien, trampolines neerzetten of dinosaurusnesten plaatsen om de bewoners een dinoritje te laten maken. Al deze acties leveren geld op, waarmee je weer nieuwe gebouwen plaatst. Voorzieningen zijn er weer in verschillende categorieën: objecten die voedsel opleveren, gebouwen die hout, steen en marmer produceren en nog veel meer.
Het verschil met een game als Paradise Island is dat er veel meer een verhaal in zit en je eiland- en karakterontwikkeling veel complexer is. Er is een lokale gids (Aurora) die je van alles uitlegt over het eiland en een geheimzinnige professor die je zo nu en dan opbelt om verschillende opdrachten door te geven, of aanwijzingen te geven over de omgeving (‘onderzoek het neergestorte vliegtuig’, ‘kijk in de grot’, ‘zoek 5 object ABC of XYX’, enzovoort).
Zo leer je steeds meer over de verschillende eilanden en hun achtergronden. Bij Paradise Island beheer en bebouw je één eiland, bij The Tribez moet je maar liefst zeven verschillende werelden beheren. Deze worden langzamerhand, een voor een ontsloten. The Tribez is dan ook een veel uitgebreider spel dan Paradise Island. Sommige grondstoffen (marmer, zand), zijn slechts op bepaalde eilanden te winnen, maar heb je wel op andere eilanden nodig om gebouwen te plaatsen, of bijvoorbeeld een brug te repareren. Je moet dus manieren verzinnen om goederen tussen de werelden te transporteren.
Toch wordt het geheel heel luchtig gebracht, met uiterst grappige graphics die ook na maanden nog niet gaan vervelen. Als een holbewoner een boom omhakt, zie je hem snel een helmpje opzetten (het schild van een schildpad) en op een holletje naar de betreffende boom rennen. Daar gaat hij met een bijl in de weer, waarbij ook de boom elke keer een beetje schudt als er in wordt gehakt. Hetzelfde geldt voor het zagen van hout, het plukken van bessen, het hoeden van varkens en meer. Alles wordt op cartoonachtige wijze uitvergroot en is daarmee een genot om naar te kijken.
Er is veel aandacht besteed aan de visuele funfactor. Geen moment is het angstaanjagend of te realistisch. Game Insight heeft hierbij goed gespiekt bij Nintendo (Mario Kart, Donkey Kong), is mijn indruk, zonder overigens directe klonen te fabriceren. Het is erg knap gedaan.
Voordelen
- Meer, en gevarieerder spelplezier dan Paradise Island.
- Meer verschillende opdrachten en langere speelduur per opdracht/missie.
- Snel en uitdagend voortgangssysteem. Zeer veel triggers om te blijven doorspelen. Als je even vast zit op een wereld, is er altijd wel wat te doen in een andere wereld.
Nadelen
- Langere laadtijd van het spel voordat je kunt spelen. Loopt soms vast op iPad.
- Soms erg lange duur van een missie. Onduidelijk in welke volgorde je de missies moet spelen om voortgang te (blijven) boeken.
- Meer kennis van Engels nodig.
Vergelijkbare games
Houd je van meer uitgebreide games en ben je bereid hier tijd in te investeren (reken al snel op enkele weken tot maanden), kijk dan ook eens naar de volgende titels. Voor al deze titels geldt dat ze mijns inziens minder geschikt zijn voor jongere kinderen (<12 jaar), vanwege het meer complexe karakter en uitgebreider gebruik van Engels.
Conclusie
The Tribez is een uiterst grappig spel, met een meer complexe verhaallijn dan Paradise Island. Het is daarmee meer geschikt voor als je al wat meer ervaring hebt met dit type games. Het komt overduidelijk uit dezelfde koker, maar is iets lastiger te volgen als je Engels nog niet zo goed beheerst. Er is meer uitleg nodig voor de verschillende onderdelen. Voor mijn kinderen moest ik regelmatig de uitleg en opdrachten van Aurora en de professor vertalen. Het spel is visueel erg leuk uitgewerkt. Beide games zijn beschikbaar in de Google Play store en de Apple App Store, voor zowel telefoons als tablets. Paradise Island (en ook My Railway) zijn erg geschikt om eens kennis te maken met het genre mobiele simulatiegames en om te ontdekken of dit iets voor jou is.
Hyperlinks
Heb je zelf nog tips of opmerkingen over mobiele (simulatie)games? Laat het weten door een berichtje achter te laten onder dit artikel.
Veel speelplezier,
Peter Kassenaar
-- 26 augustus 2013