27februari

Test Drive Unlimited 2 (TDU2) – Review

Tags: | Categories: games
E-mail | Permalink | Reacties (0) | Post RSSRSS comment feed

TDU2coverAls je dit blog wat vaker leest, dan weet dat ik vooral houd van racegames. Autorijden op een spelcomputer is een aangename bezigheid. Er is altijd genoeg benzine in de tank, je hebt nooit jengelende kinderen op de achterbank en je kunt je auto zo vaak als je wilt in de prak rijden – het kost je hooguit een verknalde missie.

Meer dan een racegame

Test Drive Unlimited 2 (vanaf nu kortweg TDU2) is een racegame die meer wil zijn dan een racegame. In het blogreview dat ik schreef over DiRT2 was een van mijn kritiekpunten dat het verhaal in racegames vaak zo plat is als een dubbeltje. Je begint altijd als nono en het einddoel is altijd dat je via een in vaste volgorde te doorlopen serie races wereldkampioen wordt, of zoiets.

Dat is in TDU2 niet anders – er valt gelukkig genoeg te racen – maar daarnaast is het ook de bedoeling dat je op allerlei andere vlakken opdrachten uitvoert. Zo moet je huizen kopen, vrienden uitnodigen, kleding kopen, je personage uitrusten met accessoires en alternatieve haarstijlen en zelfs plastische chirugie laten ondergaan. Dat alles levert ervaringspunten op die je level omhoog krikken. Er zijn zestig levels te verdienen, waarvan het pure racen zelf maar zo’n 25% uitmaakt. Er is dus tal van andere dingen te doen. Je kunt bijvoorbeeld ook gewoon lekker cruisen over de eilanden waarin de game zich afspeelt (Ibiza en Hawaii) en zo punten verdienen in de category Discovery. Toegegeven, je moet er van houden, maar ze hebben in elk geval geprobeerd het verhaal wat veelzijdiger te maken dan alleen ‘beginnend coureur werkt zich op van velgenpoetser tot wereldkampioen’.

Let op: alles wat ik hier noem heeft betrekking op de Xbox 360-versie. Ik heb het spel niet gespeeld op pc of PlayStation.

Meer reviews

Er zijn meer uitgebreide reviews geschreven over TDU2 op de bekende gamesites. Die zal ik hier niet herhalen. Enkele goede bronnen zijn bijvoorbeeld

Onderstaande review kun je beschouwen als een aanvulling op de hiervoor genoemde verslagen. Ik noem een aantal persoonlijke plus- en minpunten die mij zijn opgevallen tijdens het spelen.

Pluspunten

Open wereld

Ik vind het gamen in een open wereld veel leuker dan het rondjes rijden op een vast circuit. Niet voor niets behoren games als Midnight Club Los Angeles en Burnout Paradise tot mijn favorieten. Je kiest hierin zelf de routes die je rijdt. Wil je linksaf? Dan sla je linksaf! Een GPS houdt je op koers. Dat is ook het geval in TDU2. Het is leuk om op eigen houtje het eiland te verkennen.

24 uurs-cyclus en weersysteem

De eilanden zien er fantastisch uit bij nacht en bij regen, onweer en hagel. Vooral onweer ’s nachts is echt een spookachtige ervaring, waarin het lastig is de juiste route aan te houden of je te concentreren op het racen. Als je langzaam de lucht ziet betrekken, weet je dat er regen aankomt. Het is een mooi gevoel om vanuit het donker het daglicht tegemoet te rijden.

TDU2_01

Altijd online multiplayer racen (als het werkt)

Je hoeft je niet apart aan te melden voor een online racesessie. Als je gaat rijden (mits je verbonden bent met internet, uiteraard) zie je direct een aantal andere spelers die ook online bezig zijn op dat moment. Als je er een tegenkomt en je hebt zin in een potje racen, kun je met je koplampen knipperen (druk op de A-knop op de controller of op het racestuur) en als je tegenstander accepteert, begint direct een (willekeurig gekozen) race. Dat is leuk. Het geeft een levendig gevoel, dat je rondrijdt in een echte wereld, waar ook andere mensen bezig zijn.

Diepte van het spel

Zoals gezegd, je moet er van houden (persoonlijk vind ik het niet zo belangrijk met mijn personage naar de kapper te gaan om punten te verdienen in de category Social), maar TDU heeft het in elk geval geprobeerd. Het aantal verschillende typen spelvormen is ook zeer divers, zowel in single playermodus als multiplayermodus. Er zijn point-to-point races, tijdritten, afvalraces, speed-traps, auto’s-afleveren-zonder-schade en tal van multiplayer racevormen. Het offroad racen is een goede toevoeging en biedt nog meer mogelijkheden het complete eiland ook buiten de geasfalteerde paden te verkennen.

Tijdstraffen bij verkeersovertredingen

Als je buiten de weg raakt bij tijdritten, krijg je hiervoor een tijdstraf, waardoor je de tijd misschien net niet haalt. Dit is een aspect wat met name de tijdritten wat spannender maakt, want het loont niet om dom te raggen en stukken af te snijden of buiten het parcours om te rijden. Je zult echt de weg moeten volgen en je hersens gebruiken om precies een checkpoint aan te snijden (als je buiten een checkpoint om rijdt, telt dat ook niet en moet je terug). Dat is een stuk uitdagender dan alleen maar zo hard mogeljk van A naar B scheuren.

TDU2_02

Minpunten

Is het daarmee alles goud wat er blinkt? Helaas niet. Ik ben ook een groot aantal knelpunten tegengekomen die het niveau van de game naar beneden halen en soms regelrecht het spelplezier vergallen.

Grafische kwaliteit beneden peil

Zeker, de auto’s in TDU2 glimmen als nooit tevoren en het interieur en exterieur van de bolides is buitengewoon verzorgd en op allerlei wijzen aanpasbaar met verfjes en stickers. Daar is niets op aan te merken.

Maar de in-game omgeving en de personages zien er werkelijk ver-schrik-ke-lijk uit, in aanmerking genomen dat het inmiddels 2011 is. De vormgeving van personen en scenery lijkt op games uit pakweg 2005 of 2006. Sterker nog: racegames uit 2008 (MCLA, GRID, Pure) zijn qua grafische afwerking oneindig veel beter, om van DiRT nog maar te zwijgen.

Regelmatig worden in TDU2 op de achtergrond nog bomen of bergen opgebouwd of van een textuur voorzien terwijl ze allang in beeld zijn. Dat verstoort de concentratie in het spel en maakt dat je je telkens realiseert dat je ‘maar’ in een digitale wereld bezig bent. De kwaliteit van de bomen, omgeving en terrein is ook onder de maat. Blokkerige en pixelige bomen en struikgewas. Grashalmen die duizendvoudig synchroon precies dezelfde kant op wuiven. Ook verschijnt er zo nu en dan ineens een vliegtuig in de lucht dat je nooit hebt zien aankomen. Er is overduidelijk sprake van framedrops als het beeld wat complexer wordt, of als er veel online spelers tegelijk in beeld gerenderd moeten worden.

Avatars angstaanjagend simpel en zombie-achtig

Zie ook kritiekpunt 1, over de matige graphics. Dit is zonder moeite door te trekken naar de personages waarmee je speelt en die je tegenstanders zijn. Ze zien er houterig uit en acteren overdreven. Zeker, een avatar blijft altijd een digitaal beeld van een persoon, maar als je ziet wat op animatiegebied van menselijke houdingen en gezichtsuitdrukkingen tegenwoordig mogelijk is (denk aan Red Dead Redemption, L.A. Noire of sportgames als NBA2K of de golf en tennis-games), dan steeks TDU2 opnieuw erg mager af.

TDU2_03

Nogmaals, in 2004, 2005 zou dit voldoende zijn geweest, maar anno 2011 is het onder de maat. De personages zien er ronduit eng uit als ze in de camera lachen. Advies: koop zo snel mogelijk een fatsoenlijke zonnebril voor je avatar. Dan hoef je niet de hele tijd in die dode zombie-ogen te staren. De stemmen (voice-acting) is gewoonweg verschrikkelijk. IGN schrijft terecht dat dit in het begin ‘ irritant’ is, maar door de constante herhaling en stompzinnige teksten en cut-scenes is dit aspect van de game na verloop van tijd zelfs  ‘ondragelijk’.

Single player missies erg eenvoudig

De single player (offline) racemissies zijn erg eenvoudig te noemen. De kunstmatige tegenstanders konden mij (een middelmatig coureur) geen moment verontrusten. Vaak lig je na een of twee bochten op kop en daarna is het alleen maar uitrijden van de race. De game kent drie standen (makkelijk – nog makkelijker – belachelijk makkelijk) en geen van drieën kon mij erg bekoren. Misschien wordt het in de latere levels nog wat moeilijker – ik heb de TDU nog niet uitgespeeld – maar voorlopig is de single player modus niet echt uitdagend. Het haalt het niet bij de moeilijkheidsgraad van GRID, laat staan MCLA.

Besturing (physics, telemetrie) van de auto’s onvoldoende

Oh, de auto’s laten zich goed besturen hoor. Als je het stuur of de controller naar links stuurt, gaat je auto op het scherm ook heus wel naar links.

Maar in het algemeen zou ik de besturing voor een game als deze als te veel ‘arcade’ willen bestempelen. Het fysieke gedrag van de auto’s is onder de maat. Zonder van TDU een simulatiegame als Forza Motorsport 3 te willen maken, had het remmen en sturen wel iets realistischer gemogen. Auto’s staan binnen vijftig meter stil als je remt, nooit blokkeren de remmen of breekt de voorkant of achterkant van de auto uit. In de Offroad-races gaat de auto altijd op precies hetzelfde moment slippen als je gas geeft of remt. Allemaal erg onrealistisch.

TDU2_04

Je rijd in een spookstad

De eilanden Ibiza en Hawaii zijn prachtig nagemaakt. Havens, gebouwen, huizen, garages en landschap. Maar missen een essentieel bestanddeel: mensen! Waar zijn de bewoners en toeristen die de straten bevolken, de terrasjes bezetten, op de boulevards flaneren en de racers toejuichen? Ja, soms rijdt er wat ander verkeer op de weg, maar overig menselijk leven is volkomen afwezig. Ook dat is in games als DiRT, Forza en opnieuw MCLA (wegspringende voetgangers als je over het trottoir afsnijd!) veel beter geregeld. Daar rijd je in een levende wereld. In TDU rijd je in een spookstad op een spookeiland.

Geen balans in belonings- en prijzensysteem

Zoals in elke racegame moet je door races te winnen geld verdienen om auto’s te kopen en te upgraden – in TDU2 nog aangevuld met het kopen van huizen, kleding, plastische chirurgie en meer. Maar de balans hierin is zoek. Je moet erg veel racen voordat je zelfs maar een huis met een garage met plek voor twee auto’s kunt kopen. Dat kost minstens $80.000,- terwijl je met een race maar $2.000,- tot $4.000,- verdient.

Door kampioenschappen te winnen gaat het wel sneller, maar het blijft een lang traject. En als je garage vol is (met die twee auto’s), moet je eerst weer een nieuw huis kopen met grotere garage om meer auto’s te kunnen stallen (die verplicht zijn om aan hogere raceklassen deel te nemen). Enzovoort. Dat is vervelend.

En daarbij: $600,- voor een zonnebril? $1500,- om je auto te laten wassen? Werkelijk?

Conclusie

Dat is een flinke lijst met knelpunten voor een zo hoog geprezen en langverwachte game als TDU2. Wat mij betreft blinkt de game daarom uit in de online multiplayer-eigenschappen, maar schiet hij op vrijwel alle andere punten tekort. TDU2 is aangenaam tijdverdrijf tijdens het wachten op DiRT3 (aangekondigd voor mei 2011). Meer niet.

Mijn eindcijfer: 7-

Meer informatie

 

Peter Kassenaar
--27 februari 2011

Reacties zijn gesloten