Deze week is het exact twee jaar geleden dat ik van een ‘traditionele’ site ben overgestapt naar een weblog-achtig formaat. Dat is me goed bevallen, ik laat het voorlopig zo. Wat me in de loop der tijd echter minder is gaan bevallen, is het thema dat ik voor de site had gekozen.

Het was een leuk, speels thema, maar ik vond het langzamerhand toch wat te onrustig worden. Bekijk de homepage in het oude thema, als je nog eens wilt zien hoe dit er ook al weer uitzag. Ook was het lastig om in de CSS van het oude thema aanpassingen door te voeren en er waren enkele dingen die me niet bevielen (zoals het uiterlijk van hyperlinks in lijsten en de mix van Engels/Nederlands).

De afgelopen week heb ik daarom een nieuw basisthema gekozen en dit aangepast naar mijn eigen wensen. Voor de nieuwsgierigen: de naam van het thema is Interlude en het is oorspronkelijk ontworpen voor WordPress en daarna geport naar BlogEngine.NET (en daarna door mij weer geport naar deze site).

Ik wilde onder meer een thema dat:

• een rustiger, zakelijker uitstraling had dan het vorige ontwerp (BrightSide) ;
• waarbij het accent ligt op de inhoud van de berichten en je van links naar rechts lezend eerst de artikeltekst ziet en daarna pas de navigatiekolom met extra opties;
• de mogelijkheid heeft om widgets te gebruiken in de rechterkolom, zodat de functionaliteit eenvoudig uitgebreid kan worden (ik heb direct ook de blogsoftware ge-updated van 1.3 naar de huidige versie 1.6)

Ik heb nu gekozen voor een navigatiekolom aan de linkerkant rechterkant en daarnaast de gebruikelijke navigatie aan de bovenkant. Deze ben ik van plan de komende tijd nog uit te breiden met een aantal extra (statische) pagina’s.

Laat ondertussen eens weten wat je van dit thema vind. Is het een verbetering, of juist een verslechtering? Heb je nog meer tips om de leesbaarheid van deze site te verbeteren? Wil je meer, of minder onderdelen zien in de rechter (navigatie)kolom? Ik ben benieuwd naar jullie opmerkingen.

Peter Kassenaar
-- 08 februari 2010

Eind vorig jaar schreef ik in dit blogartikel dat ik door de dagelijkse hoeveelheid blogspam helaas genoodzaakt was om de reacties na 14 dagen automatisch te sluiten.

Kennelijk is het blogging-platform dat ik gebruik (Blogengine.NET) inmiddels zodanig populair geworden dat het voor spammers de moeite waard is gebleken om robots te programmeren die de ingebouwde anti-spambeveiliging omzeilen.

Oplossing?

De afgelopen tijd heb ik nagedacht over een eenvoudig te realiseren oplossing. En eigenlijk werd ik op het spoor gezet door de pagina toetsen van webrichtlijnen.nl die ik tegenkwam tijdens het schrijven van het Handboek Usability. Op deze pagina wordt onder elk formulier een simpele anti-spamvraag getoond. Zonder dat dit veld is ingevuld, wordt het formulier niet verwerkt.

Kennelijk is dit voor webrichtlijnen.nl voldoende om spambots te misleiden, misschien moet zo nu en dan even de ‘opgave’ van 1 + 1 worden gewijzigd in iets anders.

Eens kijken of dat ook op deze website gaat werken. Ik heb handmatig een simpel tekstveld en een paar regels JavaScript en C# toegevoegd aan de reactiepagina. Zie het voorbeeld onderaan dit bericht.

Om het wat moelijker te maken, heb ik wel de opgave veel ingewikkelder gemaakt dan 1 + 1. ;-)

Ook de reacties voor eerdere artikelen zijn weer geopend, ik wacht even af hoe het gaat. Mocht ik binnen afzienbare tijd weer ladingen spam binnenkrijgen, dan is mijn oplossing kennelijk niet geavanceerd genoeg en moet ik naar iets anders omkijken.

Liever geen Captcha

Persoonlijk heb ik echter een hekel aan die standaard Captcha’s waarbij je onleesbare woorden moet overtypen of andere rare dingen moet doen om je reactie geplaatst te krijgen (of zelfs maar een zoekvraag op een forum uit te voeren). Dus als het even kan wil ik dit soort componenten in mijn blog vermijden.

Test mijn formulier. Laat een reactie achter, waarin je vertelt wat je er van vindt en of je misschien een betere oplossing weet.

Peter Kassenaar
-- 01 februari 2010

Dit is mijn laatste blogbericht van dit jaar. Met een kleine 50 artikelen op deze website het afgelopen jaar nemen we afscheid van 2009.

Een jaar waarin –voor ict-professionals dan toch- natuurlijk de introductie van Windows 7 centraal stond. Dit had zelfs tot gevolg dat het Handboek Windows 7 een aantal weken op de eerste plaats stond in de verkoopcijfers van computerboek.nl.

En 2009 was ook het jaar waarin een computerterm (‘twitteren’) door het genootschap Onze Taal tot woord van het jaar werd gekozen.

2010

En voor volgend jaar staan al weer een paar grote nieuwe projecten op stapel. Alvast een tipje van de sluier:

• Ik ga nieuwe boeken schrijven over Usability en ActionScript 3.0. Laat een berichtje achter als je van het verschijnen hiervan op de hoogte gehouden wilt worden.
• Mogelijk verschijnt er een nieuwe serie Adobe-producten (de CS5-reeks van Photoshop, Dreamweaver, Flash enzovoort)?
• Tot slot: ik ben bezig met een (zeer!) interessant eBook-project, ook hiervan kun je desgewenst op de hoogte worden gehouden!

Maar voor nu: eerst twee weekjes vakantie en daarna vol frisse zin weer aan de slag.

Gelukkig nieuwjaar!

Peter Kassenaar
-- 17 december 2009.

Een van de leuke vernieuwingen in Windows 7 is dat je de bureaubladachtergrond, of – in goed Nederlands – de wallpapers kunt laten rouleren. Bij de standaardthema’s is dat al het geval, dan wordt na elke 30 minuten een nieuw behangetje getoond.

Hoe je zelf aangeeft welke foto’s als wallpaper worden gebruikt, heb ik beschreven in het Handboek Windows 7.

Nu wordt ik er persoonlijk een beetje nerveus van als ik elk halfuur een andere achtergrond zie, maar de instelling om om de twee uur te wisselen bevalt me goed. Dan zie je drie tot vier achtergronden tijdens een werkdag (‘hee, is het al weer zo laat?’) en komen niet snel dezelfde foto’s voorbij.

Eigen wallpapers

Het heeft mij tevens geïnspireerd om in mijn fotocollectie te gaan zoeken en zelf bureaubladachtergronden te maken (met de juiste resolutie) van foto’s die ik geschikt vond. Deze wil ik graag met jullie delen.

Klik op een van de onderstaande foto’s voor het origineel en klik daarna met de rechtermuisknop op de grote foto en kies Opslaan (om de foto op je eigen computer te bewaren) of Als achtergrond gebruiken (om hem direct als bureaubladachtergrond in te stellen).

Alle achtergronden hebben een resolutie van 1920x1200 en zijn (behalve bijsnijden en verkleinen) niet verder bewerkt. Dat komt in een volgende serie nog wel eens.

1. Duif

2.  Kermis

3. Luchtballon

4. Winter

5. Eend

Zelf wallpaper maken?

Zoals gezegd, heb ik de foto’s verder niet bewerkt. Misschien dat er zo hier en daar een kleuroppeppertje gebruikt kan worden, maar dat mag je ook naar eigen inzicht doen ;-).

Wil je van je eigen digitale foto’s een goed wallpaper maken, doe dit dan op de volgende manier:

1. Noteer wat de huidige/optimale resolutie van je eigen beeldscherm is. Bij mij is dat 1920x1200, maar andere veelgebruikte resoluties zijn 1920x1080 (Full HD), 1600x1050, 1440x900, 1280x1024 en 1024x768.
2. Bereken wat de verhouding is van je beeldscherm. Bij 1920x1200 is dat 16:10, en bij 1920x1080 is dat 16:9. Een resolutie van 1280x1024 heeft een beeldverhouding van 5:4.
3. Open de gewenste foto in een beeldbewerkingspakket, zoals Photoshop of Photoshop Elements (ter info: ik heb ACDSee 2009 gebruikt voor voorgaande wallpapers)
4. Selecteer het Uitsnijden/Crop-gereedschap en stel hiervoor de juiste verhouding in. Dus: 16:10 of 5:4 enzovoort. Stel in dat dit een vaste verhouding is.
5. Snij de foto uit zodat de gewenste beelduitsnede ontstaat. Let er op dat de uitsnede niet kleiner wordt dan de gewenste resolutie!
6. Bevestig de uitsnede (meestal door te dubbelklikken of op Enter te drukken). Je hebt nu een foto met de goede verhoudingen.
7. Selecteer het gereedschap Vergroten/Verkleinen (Resize). Verklein de foto nu tot de gewenste afmetingen in pixels. Dus: 1920x1200, 1280x1024 enzovoort.
8. Sla de foto op onder een andere naam. Je eigen wallpaper is klaar.

Peter Kassenaar
-- 06 december 2009

Net als vorig jaar bracht ik ook nu een bezoekje aan de HCC-dagen. Deze staan sinds 2008 bekend onder de naam Het Multimedia Event, kortweg HME.

Op de dag zelf heb ik al een live verslagje gedaan via korte Twitter-updates (volg mij op @PeterKassenaar of http://twitter.com/PeterKassenaar), dit is een uitbreiding daarop.

Vorig jaar schreef ik een uitgebreid blogbericht in twee delen. Lees hier het verslag over HME 2008. Dat zal ik dit jaar niet doen. De opzet van de beurs is grotendeels gelijk gebleven. Ik houd het daarom bij een paar korte opvallende zaken en een fotoverslagje.

Opvallende zaken

• Grote drukte, direct op de eerste dag. Meer dan vorig jaar. De organisatie zal hier vast tevreden over zijn.
  
  
• Nog steeds de afwezigheid van paviljoens van de grote softwarefabrikanten. Microsoft, Adobe, Apple enzovoort, lieten zich vertegenwoordigen door sprekers in de stands van de HCC en het Haarlems Uitgeef Bedrijf (HUB), maar waren verder afwezig. Het is de organisatie dus kennelijk niet gelukt ze naar aanleiding van vorig jaar te overtuigen van de meerwaarde van hun aanwezigheid. Opvallend.
  
  
• Vorig jaar was de inhoud van de beurs gegroepeerd rondom vijf thema’s (games, career, mobile, en meer). Dit jaar was voor een thema per dag gekozen. Vrijdag=studenten, zaterdag=senioren, zondag=familie. Op dit gebied is men dus nog zoekende. Wat zou het volgend jaar zijn?
  
  
• HCC-leden kregen weer gratis toegang. Weliswaar maar op 1 van de 3 dagen naar keuze, maar toch is dit een veel betere keuze dan vorig jaar (toen iedereen een toegangsprijs moest betalen). Het verlaagt de drempel en is goed voor het ‘verenigingsgevoel’ dat de HCC wil uitstralen.
  
  
• Games was opnieuw het zwaarst vertegenwoordigd als thema. Zowel qua aantal standhouders als qua vierkante meters beursoppervlak. Opvallende afwezige – opnieuw – de exposure van de Wii. Hier en daar een enkele Wii-console, maar verder voornamelijk Microsoft XBox 360 en Sony Playstation 3.
  
  
• Ook twee complete straten voor de handhelds: Playstation Portable en Nintendo DS. dat wat vorig jaar niet zo.
  
  
• Op de stand van Namco Bandai (voorheen Atari) kon je alvast previews spelen van games die nog moeten uitkomen. Zo heb ik al een level Split/Second gespeeld, een racegame die pas voor 2010 op het programma staat. Erg gaaf.
  
  
• Evenals grote softwarefabrikanten, lieten ook de grote(re) hardware winkelketens het afweten. Geen Dynabyte, geen Alternate, een klein beetje Computerland. Wel lekker veel grabbelspul en tweedehands rommel. Leuk om in te snuffelen!
  
  
• Er was niet één boekverkoper op de beurs. Wel zo hier en daar wat restpartijen en ramsj, maar geen gerenommeerde uitgever of boekhandel. Jammer.
  
  

Foto’s

Verder een kort beeldverslagje van een dagje beursvloer.

Foto 1: Lange rijen voor de ingang, een half uur na openingstijd.

Foto 2: Een Lamborghini Gallardo. Hier heb ik in games al vaak in gereden, nu kon ik er even echt in zitten. Ach, we blijven allemaal jongetjes.

Foto 3: Defensie had voor de Koninklijke Landmacht een groot paviljoen gebouwd voor werving, toelichting en combat simulatie.

Foto 4: Geen First Persen Shooter, maar een trainingsimuliatie van een missie in Afghanistan.

Foto 5: Onvermijdelijk: de booth babes bij de diverse gamestands. Jongens mochten met rode koontjes op de foto met een echt (kauwgom kauwend) Engeltje. Huhuhuhuhuuu.

Foto 6: Game nostalgia: onder meer Commodore 64, ZX Spectrum 81, Amiga 32 bit cd console.

Foto 7: Kijk, in zo’n opstelling wil ik ook wel Race Driver: GRID spelen…

Foto 8: Terug van weggeweest: de HCC-modelbaan gebruikersgroep. (Nog?) niet zo uitgebreid als in voorgaande jaren, maar in elk geval was er weer een leuke demobaan opgesteld.

Foto 9: De hoek met alternatieve besturingssystemen: Linux (Ubuntu) en eCom Station (eCS, de opvolger van OS/2 Warp 4.0 uit 1996, wie kent het nog?).

Foto 10: De absolute (absolute!) topper op gamegebied dit jaar: Call Of Duty: Modern Warfare 2. Persoonlijk heb ik er niets mee, maar waarschijnlijk was wel 1 op elke 2 demomachines –dus meer dan 50%- met deze game uitgerust.

Foto 11: Oeps, altijd even slikken als je je eigen boeken in de uitverkoop ziet liggen…

Foto 12: Iemand een 19”-rackservertje kopen? 30 euro! Met een (nieuwe!) 250 GB SATA-schijf er bij voor 50 euro.

Helaas kon je er niet pinnen en had ik niet genoeg cash bij me, want anders. Of nee. Gelukkig kon je er niet pinnen en had ik niet genoeg cash bij me. Want anders…

Foto 13: Finale van het kampioenschap Trackmania Nation op het grote gamespodium. Een heuse eSports-League met internationale deelname en scheidsrechters.

Foto 14: Heeee, een meisje. Ver, maar dan ook veruit in de minderheid.

Peter Kassenaar
-- 28 november 2009.

YouTube is nog steeds immens populair. Hoewel ook andere videodiensten in opmars zijn (Vimeo, Dailymotion.com), blijft YouTube met afstand de meestgebruikte videowebsite. Ook bij mij.

Iedereen heeft zo zijn eigen YouTube-zwaktes.

Zo heb ik bijvoorbeeld een nicht die alle poezen-video’s op YouTube bijhoud. Poezen die in een mand kruipen, Poezen die van een schommel vallen, een vogel vangen, enzovoort. Noem het maar op, of ze heeft het gezien.

Mijn broer daarentegen is weer helemaal gek van buikspreek-video’s (ja, er is wat met hem. Altijd al gedacht). Hij vind het leuk om naar mannen te kijken die hun arm in het achterste van een pop hebben gestoken en daarmee dialogen met zichzelf voeren. Zoek maar eens op ventriloquism, dan trekken tal van voorbeelden voorbij.

Ikzelf heb een zwak voor goochelaars en illusionisten.

In het Engels zo fraai magicians geheten. En dan met name degenen die een meer fysieke act uitvoeren. Een beetje zoals Waardenberg en De Jong vroeger op het podium stonden, maar dan met goocheltrucs (ja, er is wat met mij. Altijd al gedacht). Ik kan het ook niet helpen.

En mijn absolute helden in dit genre zijn de Amerikanen Penn & Teller. Hun voornamen hebben ze al lang geleden afgezworen. Vroeger werd hun show "The unpleasant world of Penn and Teller" wel eens uitgezonden door de VPRO.

Hierin werd dan het horloge van iemand uit het publiek gevraagd, met een hamer verpulverd en vervolgens kon de beste man zijn eigen horloge opvissen uit de maag van een serie dode vissen op ijs die het podium werden opgereden. Wel eerst zelf opensnijden, die vis. Verbazingwekkend.

Erg bekend is ook hun Catch the bullet-act, waarbij ze kogels (die door het publiek zijn gesigneerd) op elkaar afvuren en opvangen met hun mond. Het adagium Don’t try this at home is zeker op Penn & Teller van toepassing. En oh ja, dit was ruim 10 jaar voordat JackAss van MTV bedacht werd.

Je moet er van houden.

Maar tegenwoordig zijn we op YouTube aangewezen. Gelukkig zijn er ook minder ongemakkelijke video’s te vinden. Die zelfs zeer grappig zijn. Penn & Teller lappen bijvoorbeeld regelmatig de ‘goochelaarswet’ dat je een truc nooit twee keer doet, en al helemaal nooit een truc uitlegt, aan hun laars. Dit levert hilarische beelden op.

Zoals dit filmpje, van de Balls and cups-truc. Eerst laten ze de truc met verdwijnende balletjes onder bekers ‘gewoon’ zien. Daarna doen ze hem nog een keer, maar nu met doorzichtige, plastic bekers.

Dan zou je verwachten dat je de tweede keer precies weet hoe het gaat. Maar dan blijkt juist het vakmanschap. Want zelfs met doorzichtige bekers, zie je nog niet hoe het gaat en hoe snel en hoe vingervlug de mannen eigenlijk zijn. Inderdaad, verbazingwekkend.

Hilarisch is ook de uitwerking van hun `in drieën gesneden assistente´, waarbij Teller de rol van charmante assistent op zich neemt. Eerst weer de gewone truc, daarna de onverbloemde uitvoering.

Ik kan er uren naar kijken.

• De officiele Penn & Teller-site: www.pennandteller.com
• Penn  & Teller op Wikipedia: en.wikipedia.org/wiki/Penn_teller 

Wat is jouw YouTube-verslaving? Laat het weten via een reactie op dit blogbericht.

Peter Kassenaar
-- 9 november 2009

PS: in aanvulling op het bloggen ben ik sinds kort ook actief op Twitter, voor korte berichten, tips en handige links - bijvoorbeeld meer YouTube-hits. Je kunt me volgen via http://twitter.com/PeterKassenaar (@PeterKassenaar is mijn Twitternaam)

Ik ontvang veel berichten van lezers van mijn boeken en van dit blog. Vaak als losse e-mail, vaak ook als commentaar onder aan een blogposting. Die zie ik dan vervolgens ook weer als e-mail verschijnen, omdat ze door dit blogging-systeem worden doorgestuurd :-).

Soms zijn het complimenten (dank daarvoor!) maar vaak zijn het -technische- vragen, of verzoeken. Dat is ook belangrijk, want zo zie ik wat er leeft onder de gebruikers en waar de knelpunten in het boek staan. Blijf deze dus zeker insturen!

Na het filteren van alle spam en nieuwsbrieven blijven er regelmatig 10-15 van dergelijke berichtjes per dag over.

Soms krijg ik daarna nog een mailtje:

“Ik heb vorige week maandag| afgelopen woensdag | op 13 juni | gisteren (doorhalen wat niet van toepassing is) een mailtje gestuurd met een vraag, maar misschien hebt u die niet gezien. Hier is hij nogmaals.

Wanneer kan ik een antwoord verwachten?”

Nog afgezien van het feit dat ik geen Google ben en niet in 0.29 seconden meer dan 100.000 resultaten kan ophoesten, ben ik er meestal gewoon nog niet aan toegekomen.

Mijn werkwijze

Ik heb met mezelf afgesproken dat ik per dag maximaal 1 uur besteed aan het beantwoorden van lezerspost, maar daarna gaat de knop om. Meestal is dat ‘s morgens, tussen 08.00 en 09.00 uur, maar daarna begint voor mij ook het gewone werk. Nieuwe dingen schrijven, artikelen, boeken, blogberichten, programmeren, usability-rapportages.

Maar nogmaals: 1 uur. Maximaal. Daarna gaat de stekker er uit.

Ik probeer elke dag van onderaf mijn mailbox op te schonen - dus de mailtjes die eerder niet aan behandeling zijn toegekomen als eerste te beantwoorden. Maar ook dat kan ik niet garanderen.

Soms is een vraag in twee regels te beantwoorden, soms duurt het langer. Soms is een bericht urgent (‘er staat een fout in je boek’), soms niet. Dat zijn allemaal persoonlijke inschattingen die ik maak.

Schoon schip

Soms maak ik ook in één keer schoon schip. Als de mailboxrij alleen maar langer wordt in plaats van korter, sleep ik aan het eind van de week of eens in de twee weken alles naar de prullenbak. Jammer, maar helaas.

Wat dat betreft gaf oud-president Ronald Reagan van de Verenigde Staten het goede voorbeeld. Hij droeg zijn adviseurs op alle rapporten zodanig te schrijven dat het op 1 A4-tje past. Alles wat langer was, gooide hij ongelezen weg.

Conclusie

Mocht je nog wachten op een antwoord van een eerder bericht, dan weet je nu waardoor het komt. Alle berichten en alle blog-commentaren worden gelezen. Ik streef er naar alle berichten te beantwoorden, maar ik kan dat niet garanderen.

Als het héél belangrijk is, kun je me altijd inhuren. Mijn tarieven zijn professioneel, doch schappelijk :-).
Dan maak ik alle tijd, exclusief voor je vrij.

Peter Kassenaar
-- 16 oktober 2009

(PS: in aanvulling op het bloggen ben ik sinds kort ook actief op Twitter, voor korte berichten en handige links. Je kunt me volgen via http://twitter.com/PeterKassenaar(@PeterKassenaar is mijn Twitternaam).

In het kader van het milieubewustzijn heeft de gemeente Rheden deze maand iets nieuws geïntroduceerd: de plastic-zak.

Nee, dit is niet alleen een zak van plastic, maar een zak om plastic in te verzamelen en als gescheiden afval aan te bieden.

Een week of twee geleden kregen alle huishoudens een dikke envelop in de bus met daarin een twaalftal plastic-zak zakken. De bedoeling is dat je hierin je plastic afval gescheiden aanbiedt: shampooflacons, verpakkingen, oude plasticzakken. Dat soort dingen.

Vandaag werden ze voor het eerst ingezameld (1x per maand).

En wat doet braaf Nederland? Dat blijkt inderdaad en masse apart plastic te hebben verzameld! Sommige huishoudens hadden na twee weken alvast twee zakken vol bij de gewone groene huisvuilcontainer gezet. Zo ben je snel door je voorraadje van 12 zakken heen.

Gelukkig zijn ‘nieuwe zakken verkrijgbaar bij de servicebalie van het publieksbureau’. Die zullen snel op zijn.

voorloper: de Milieubox

Daarmee lijkt de plastic-zak vooralsnog een beter lot beschoren dan een eerdere poging die ik mij kan herinneren.

Een kleine twintig jaar geleden was ik student in Groningen, en daar werd in 1990 ofzo de Milieu Box uitgereikt. Een stevige, paarse koffer voor het inzamelen van verfresten, batterijen, frituurvet en dergelijke.

Nu werd die milieubox destijds overal gesignaleerd. Als viskoffer, in de supermarkt, als verzameldoos voor kinderspeelgoed, en ik zag ze zelfs op televisie bij de uitzending van een Davis Cup-wedstrijd in Mexico. Kennelijk hadden Groningse studenten hun milieubox meegesleept in het vliegtuig. Kon wel tegen een stootje, dat ding.

Helaas werden er weinig verfresten mee ingezameld geloof ik, want de bestuurder van de chemokar die maandelijks langs kwam om de boxen in te zamelen, kon voor 9.00 uur al weer aanschuiven bij zijn collega’s in de kantine. Geen box gezien op zijn route.

Nou ja, met een Plastic-zak kun je verder ook niet veel, anders dan er ander plastic in stoppen. Dus dat doet de Dierense bevolking voorlopig dan ook maar. Vol overgave, zo te zien.

Peter Kassenaar
-- 1 oktober 2009.