Dit bericht is het vervolg van mijn verslag over Het Multimedia Event, dat op 28-30 november 2008 werd georganiseerd in de jaarbeurs in Utrecht. Lees hier het eerste deel.

(…)

Career

Een beetje een vreemde eend in de bijt is het thema Career. Het hoort zeker op een dergelijk evenement thuis denk ik, maar in deze stands is het altijd rustiger dan in aanpalende booths, waar grote monitoren en knallende luidsprekers staan opgesteld.

Er was niet een aparte Career-corner, maar de bedrijven die zich op dit vlak profileerden stonden wel redelijk dicht bij elkaar opgesteld: Open universiteit, NCIM, Equens en ING waren enkele bekende namen. De Open Universiteit had ook een eigen theater waarin lezingen werden gegeven over gevorderde onderwerpen (Webservices, UML, Model driven development). Helaas ontbrak het mij aan de tijd hiervan een sessie bij te wonen.

HCC

De HCC was wel duidelijk gegroepeerd. Alle aanwezige gebruikersgroepen hadden een hoekje en profileerden zich duidelijk. Het leek er op dat vooral de afdelingen en gebruikersgroepen die zich met Media bezighielden aanwezig waren.

Foto 12: De HCC-hoek werd duidelijk gemarkeerd

Veel aandacht derhalve voor audio-, video- en beeldbewerking met Pinnacle, Photoshop (elements), Gimp en Adobe Premiere.

Ik miste bijvoorbeeld de alom bekende HCC-modelbaan gebruikersgroep met hun blikvanger en de Fortran-gebruikersgroep (met altijd leuke via antieke hardware aangestuurde robots). Misschien hebben de andere groepen besloten dat de HCC-dagen nieuwe stijl niet aan hun besteed waren? In elk geval vond ik het jammer. Het is niet zo dat ik nu altijd uren sta te kletsten bij een gebruikersgroep als (noem eens wat) HCC-bijbelgroep, maar ik vind het wel goed dat ze er zijn. En dat ze zich profileren en presenteren. De HCC-dagen zijn daar toch bij uitstek het podium voor. Nu was het een enthousiaste afspiegeling van HCC-groeperingen, maar wel enigszins eenzijdig.

Hardware.info

Ook duidelijk afgebakend met bij elkaar horende stands waren de afdelingen van hardware.info. Je moet er een beetje van houden, maar dan kon ook echt je hart ophalen.

Foto 13: Een van de activiteiten van hardware.info: je computerkast verbouwen...

Zo was er een case modding wedstrijd, waar je je stem kon uitbrengen op de meest vreemd uitgedoste computerkasten (vaak ook weer met het doel een zo hoog mogelijk gameperformance neer te zetten). Er was een overklokwedstrijd, waarbij de processors met bekertjes vloeibare stikstof werden gekoeld tot 200 graden onder nul om ze daarna op te jagen tot zo hoog mogelijke prestaties (deze club ging duidelijk niet voor de Groene-computer-trofee, gezien de hoeveelheid watts die dit ongetwijfeld kost).

Natuurlijk was er ook een testbank voor hardware. Merkwaardig genoeg heb ik het tijdschrift Hardware.info zelf niet gezien. Wel een standje, maar geen papieren exemplaren. Heb ik wat gemist?

Foto 14: "Wat is dit? Oh, mijn nieuwe pc..."

Foto 15: Case modding in optima forma

Foto 16: Meer case mods

Markt

En tussen alle thema's door, was er ook weer gewoon markt. Schreeuwende kooplieden, grote handgeschreven vellen met modellen en prijzen en allerlei koopjes. Ach, sommige dingen veranderen nooit. Nog steeds werden op gezette tijden veilingen gehouden en handenvol goodies in het publiek gegooid. Vroeger waren dat muismatjes en diskettes, tegenwoordig USB-sticks en dvd's. Tja, de vooruitgang.

De bekende winkelketens (Computerland, Norrod, Dynabyte) waren aanwezig en ook weer veel kleinere specialisten. Opvallend: het aantal inkt-refill stations is sterk afgenomen in vergelijking met de laatste jaren. Zou het hervullen van cartridges niet meer zo populair zijn, of is iedereen inmiddels aan de kleurenlaser?

Ook opvallend: het voormalige 'Aldi-merk' Medion pakt steeds groter uit. Je zou het inmiddels bijna als een A-merk kunnen beschouwen? Volwassen computers, notebooks en onderdelen. En heel, heel goed bezocht werd het tafeltje met netbooks; de kleine subnotebooks van een kilo of minder, met een Intel Atom-processor en een resolutie van 1024x600 die vooral bedoeld zijn voor mailen en internetten vanaf de bank.

Boeken

Op boekengebied was er weinig te beleven. Alleen uitgeverij Pearson en Easy Computing waren aanwezig. En Pearson deed dit dan ook nog in samenwerking met boekhandel Van Stockum. Gezamenlijk deelden ze een kleine kraam. Maar eerlijk is eerlijk, ze hadden een keur aan leuke boeken meegenomen (zie foto). Veel kwalitatief hoogwaardig materiaal. Een goede mix van nieuw materiaal en (oude) aanbiedingen. En mobiel pinnen, dus ik heb toch maar weer een tasje gevuld....

Foto 17: De leestafel van Pearson/Van Stockum

Tijdschriftenuitgevers waren wel zeer zichtbaar aanwezig. Uitgeverij F&L uit Nijmegen en HUB uit Haarlem hadden beide grote stands. Zou dit komen door het samenwerkingsverband dat ze met de HCC zijn aangegaan? (Als je HCC-lid bent kun je op een groot aantal tijdschriften met zeer aanzienlijke kortingen een abonnement nemen.)

Foto 18: De uitgebreide stand van tijdschriftenuitgeverij HUB

Audio/Video/Fotografie

Van het drietal consumententhema's Audio, video en fotografie was audio waarschijnlijk het minst vertegenwoordigd. Ik heb geen specialistische audiofabrikanten of -leveranciers gezien. De aanwezige audio-apparaten waren vrijwel zonder uitzondering gericht op het uitbreiden van pc-apparatuur (media center extenders, Logitech-boxen en –afstandbedieningen, dat soort werk). Video en fotografie waren beter zichtbaar, met name in het HCC-deel van de beurs.

Daar waren studio's ingericht voor model- en portretfotografie, daar was een bodypainting demonstratie waarna de modellen weer gefotografeerd konden worden. De gebruikersgroepen waren veelal ingericht rondom het foto/videothema. Er waren ook boxen voor het maken van productshots, macrofotografie en enthousiaste hobbyisten vertelden hier alles over.

Foto 19: Model- en portretfotografie; studio ingericht door HCC

Foto 20: Aparte studio's voor modellen en portretten

De fabrikanten zelf (zoals Nikon, Sony, Canon) waren niet vertegenwoordigd. Die hadden uiteraard meer belang bij exposure op de beurs Zoom Experience die drie weken eerder al in de jaarbeurshallen werd georganiseerd.

(Achtergrondinformatie: de laatste versie van de HCC-dagen in 2006 was een combinatie van Zoom experience en HCC-dagen. Daarna is de HCC-dagen zoals gezegd 'on hold' gegaan, terwijl Zoom zodanig is gegroeid dat ze op eigen kracht verder konden gaan).

Voor de foto- en videohobbyist die dit graag combineert met een computerhobby was er echter genoeg te vinden op de HME. Er waren –opnieuw in het HCC-deel van de beurs, maar ook bij tijdschriftenuitgever HUB- genoeg lezingen over te volgen, waarna je altijd de presentator nog kon aanschieten voor wat extra vragen.

Foto 21: Macrofotografie toegelicht. Moet je onderwerp wel stil zitten... :-)

Afwezigen

De oude grandeur van de –laat ik het maar even de 'klassieke' HCC-dagen' noemen- was echter nog niet terug. Kennelijk hadden de grote marktpartijen niet op voorhand het vertrouwen in het HME-concept. Of misschien paste de uitwerking niet in hun promotieplannen of campagnes.

Maar opmerkelijk en heel jammer was het wel dat onder meer de volgende grote spelers op de Nederlandse mediamarkt afwezig waren

• Microsoft (Xbox Live, Windows Media Center, anyone?)
• Adobe (Photoshop Elements, Premiere Elements, Flash)
• Davilex (tal van consumententitels)
• Apple (iPhone!)

Natuurlijk waren er wel stands waar de producten van deze fabrikanten gekocht konden worden (en waren met name de Adobe-programma's vaak het onderwerp van presentaties in het HCC-hoekje), maar officiele bedrijfsstands waar je rechtstreeks met medewerkers kon babbelen of vragen kon stellen waren afwezig. Ik heb ze gemist.

De afwezigheid van Apple's iPhone vond ik ook erg opmerkelijk. Oh, er liepen genoeg bezoekers rond om foto's te schieten met hun iPhone (ik hoop dat ze hun opladers hadden meegenomen, zodat ze tijdens de lunch hun telefoons konden opladen). Maar een officiële vertegenwoordiging van de iPhone was zo goed als afwezig. Alleen T-Mobile had een –naar de omvang van het bedrijf gerekend – bescheiden stand.

Apple's hardware was sowieso zo goed als onzichtbaar. Een klein hoekje bij RAF, hier een daar een verdwaalde iMac. Dan had je het wel gehad. Onbegrijpelijk, voor een bedrijf dat zich zo profileert als gebruikersvriendelijke computer voor het hele gezin (met iPhoto, iDVD, iPod en iTunes). Ik denk zelfs dat de complete productlijn van Apple (met uitzondering wellicht van de Mac Pro) goed gepast zou hebben op de HME. Nu waren ze vol-ko-men afwezig. Absoluut een gemiste kans naar mijn idee.

Opvallend

Een paar zaken die mij verder opvielen:

• Het grootste deel van de beurs was opgehangen aan het thema Games. Games in de folder, games op de beursvloer, games op alle stands. Wat schetst nu mij verbazing dat je ner-gens een gameconsole kon kopen. Serieus. Ik heb er naar gezocht (want ik denk er over een Xbox 360 aan te schaffen), maar bij geen enkele beursdeelnemer kon je een Playstation 3, een Xbox 360 of een Wii kopen. De games (dvd's) zelf waren nog redelijk vertegenwoordigd, en als je goed keek kon je ook wel diverse soorten controllers en andere add-ons kopen, maar de consoles zelf? Nergens! Hoe kan dat?
• De game-hit van de HME zelf was waarschijnlijk Guitar Hero: World Tour. Op het grote podium waren regelmatig demonstraties van de Guitar Hero band (en mocht je uit het publiek mee-jammen), op andere plaasten kon je met de GH-stoeipoezen van het blad Power Unlimited op de foto, er was nog een aparte GH-stand en ook bij andere kraampjes stond zo nu en dan een GH-setje klaar om te bespelen. Waarschijnlijk het grootste coverage voor 1een titel game.
• De Wii was opvallend mager vertegenwoordigd. Een paar demo-machines met de standaard Wii Sports spellen en het Wii Fit Balance Board, maar dat waren er hooguit een handjevol.
• Er waren niet alleen maar commerciële bedrijven aanwezig. Ook de HKU in Utrecht (media-opleidingen) en de gemeente Utrecht en provincie Utrecht waren vertegenwoordigd. Natuurlijk mocht het in Utrecht ontwikkelde spel De Blob ook niet ontbreken. Goed om te zien dat ook in Nederland zelf hoogwaardig materiaal wordt ontwikkeld (en met name dat de moeite wordt genomen dit op een evenement als de HME uit te dragen).
• Blu-ray bedt echt een veel betere beeldkwaliteit dan standaard dvd. Poeh. Dat was een indrukwekkende demonstratie.
• De aankleding van de beursvloer was goed verzorgd. Beter (veel beter!) dan de afgelopen jaren, waar grijze vloeren en lege plekken de boventoon voerden. Er lagen tapijten, er waren gordijnen opgehangen om niet-gebruikte delen van de hal af te schermen en er was mooi licht geplaatst om dit sfeervol aan te kleden. Je voelde je als beursbezoeker absoluut welkom. Dit alleen al zorgt bij mij voor het gevoel dat de toegangsprijs die je moest betalen in elk geval zichtbaar is ingezet voor een beter verzorgde presentatie van de beurs. Dat is in ieders belang. De bezoeker, de standhouders en de HCC. Een goede zet. Please, continue!.
• De publieke belangstelling was op peil op vrijdag tussen de middag was het zowaar even echt druk en moest je schouder aan schouder door de gangpaden. Het ouderwetse HCC-ellebogengevoel kwam even terug. Nee, de wheelende beursbezoeker had het op dat moment waarschijnlijk een stukje moeilijker dan een paar jaar geleden.

Foto 22: Utrecht is de games/kunstenstad van Nederland - gelukkig vertegenwoordigd op HME

Foto 23: Van Nederlandse bodem: de Blob

Ik ben natuurlijk maar 1een dag geweest. Was het zaterdag/zondag anders? Laat het in dat geval weten via een berichtje hieronder. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen!

Foto 24: HME. Tot volgend jaar?

-- Peter Kassenaar
28-30 november 2008

Van 28 tot 30 november 2008 werden de HCC-dagen gehouden. Ik moet eigenlijk zeggen, de voormalige HCC-dagen. Want na een jaar afwezigheid is de grootste computerbeurs van het land in een ander jasje teruggekeerd. Onder de noemer Het Multimedia Event 2008 vond in de jaarbeurshallen te Utrecht het evenement plaats.

Samenvatting: De HME is wat mij betreft een succesvolle opvolger van de aloude HCC-dagen. De nieuwe organisatie, inhoud en aankleding bieden een bredere basis dan alleen de computerachtergrond die de HCC vroeger inbracht. Het aanbod was breder en gevarieerder dan voorheen, ofschoon het thema Games verreweg het best vertegenwoordigd was. Wel was het aanbod van thema's op de beursvloer versnipperd en was het soms zoeken naar exposanten die de 'kleinere' thema's vertegenwoordigden (mobile life, career). Een bundeling van thema's in bij elkaar horende hallen en/of paviljoens zou de herkenbaarheid van de thema's voor de bezoeker nog vergroten.

Ik was aanwezig op vrijdag 28 november. In twee bij elkaar horende blogberichten doe ik verslag van mijn aanwezigheid en mijn bevindingen gedurende de dag.

Survivor – Eye of the Tiger (04:28) met de Guitar Hero band op het hoofdpodium (het applaus zit in de game ingebakken, was niet afkomstig uit het publiek :-).

Geschiedenis

De HCC-dagen hebben een lange geschiedenis. Ik weet niet precies wanneer de eerste editie werd gehouden (1981?) maar in elk geval ben ik sinds circa 1989 vrijwel jaarlijks naar Utrecht afgereisd. Eerst als student, later als hobbyist, weer later uit puur zakelijke motieven (ik was dan als auteur aanwezig op de stand van de uitgever, waar ik lezers te woord stond en boeken signeerde).

De topjaren waren denk ik 1993-1999. Maar langzamerhand kwam de klad er in. Het aantal bezoekers liep terug, de beurs was niet toonaangevend meer. Steeds meer grote fabrikanten lieten op de HCC-dagen verstek gaan. Het was vooral een koopjesbeurs geworden, veelal gevuld met Duitse en Taiwanese (?) handelaren. Dieptepunt waren denk ik de edities 2005 en 2006, waarbij veel te weinig kraampjes met veel te veel tussenruimte waren opgesteld. De gangpaden met beursdeelnemers lieten angstig lege plekken zien. En waar je in eerdere jaren flink met je ellebogen moest werken om langs de kraampjes te kunnen schuifelen, kon je nu in alle rust een praatje maken met de exposanten. Ze hadden toch niets te doen. Rolstoelers konden ongehinderd van links naar rechts door brede en lege gangpaden rollen.

Dat was en triest gezicht.

De organisatie had dat destijds al wel in de gaten, maar was niet bij machte het tij te keren. Er werd aansluiting gezocht bij de zich ontwikkelende gamemarkt, maar op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat je binnen de beursvloer apart 5 euro extra entree moest betalen om het games-deel te bezoeken. Een aanfluiting. Vanuit de HCC-afdelingen (van oudsher de kurk waar de beurs op drijft) was er veel onvrede over de manier waarop stands verdeeld werden. De exposure die de vrijwilligers kregen (ze werden weggedrukt door het commerciele geweld) was een knelpunt en de afdrachten die de HCC-afdelingen en -groeperingen moesten doen om een stand te huren werden alom als belachelijk ervaren.

Ik denk dan ook dat het een goed idee was om de editie van 2007 te laten vervallen en een jaar later met een aangepaste formule het opnieuw te proberen. Ondertussen heeft de HCC intern ook een groot aantal wijzingen ondergaan.

Dit jaar zou alles anders zijn

Was dat ook zo?

Registratie en toegang

Een verschil is in elk geval dat iedereen nu een toegangsprijs moest betalen. Vroeger hadden HCC-leden gratis toegang (desgewenst zelfs voor alle dagen), maar door de gewijzigde opzet (HME is meer dan alleen de HCC-dagen) zal dat wel niet meer haalbaar zijn geweest. HCC-leden kregen wel korting, zodat je voor EUR 7,50 naar binnen kon. Dat lijkt mij een redelijk bedrag, gezien het gebodene (zie ook verderop). Als iemand geen korting kon krijgen en zijn kaartje aan de kassa moest kopen, was hij EUR 20,- kwijt. Dat lijkt mij dan weer een tamelijk fors bedrag. Maar dat zal ieder voor zich moeten afwegen.

De registratieprocedure en het aanschaffen van de e-tickets is ook uitbesteed aan een commercieel bedrijf. Dat verliep vlekkeloos in mijn geval. Het vooraf online kopen en uitprinten van je eigen toegangskaart was eenvoudig. Ook de toegangscontrole verliep soepel. Geen lange wachtende rijen als je al een toegangsbewijs had (een print met barcode), voldoende kassa's om alsnog een kaartje te kunnen kopen.

Foto 1: Hoofdpodium na binnenkomst

Het was duidelijk te zien dat de organisatie ook niet meer rekende op de komst van de 110.000+ bezoekers uit de hoogtijdagen. Er was geen grote tent ingericht op het voorterrein bij de jaarbeurshallen. Een goede keuze, want er trok inderdaad geen onafzienbare en ononderbroken stroom bezoekers vanaf het NS-station naar de jaarbeurs. Er waren geen karretjesverkopers op de parkeerplaats, geen flyerende studenten. Genoeg plek op de parkeerplaats zelfs.

Foto 2: Het hoofdpodium

Thema's

HME was opgezet rond een aantal thema's:

• Home computing
• Digital Imaging
• Audio en video
• Mobile Life
• Hardware Info
• Gaming
• Careers

Doelstelling was dus om alle typen media waar een gemiddeld huishouden anno 2008 zo goed als dagelijks mee in aanraking komt een plekje te geven. Als dit zo prominent geadverteerd wordt, onderzoek ik natuurlijk of dit op de beursvloer ook daadwerkelijk tot zijn recht komt.

In elk geval waren deze thema's niet 1-op-1 vertaald naar bij elkaar pleinen in de hallen. Dus niet een hal met Gaming, een hoekje met Career-mogelijkheden, een paviljoen voor het thema Mobile Life, enzovoort. Tenminste, niet consequent.

Gaming

Gaming was eigenlijk (samen met het marktgedeelte) het grootste thema van de HME. Letterlijk overal konden games worden gespeeld, kon je over games discussiëren of gamestijdschriften doorbladeren. Er was een groot plein met tientallen Xbox'en (uiteraard opgesteld in de vorm van....een X).

Foto 3: Guitar Hero jamming op het hoofdpodium

Ook was er een supergroot Free Gaming Area waar je in een LAN-party achtige setting allerlei schietspellen kon spelen. Ik ben niet thuis in dit genre en kan dus met geen mogelijkheid zeggen wat ik zag als ik weer op een beeldscherm een woest zwiepende kogelregen voorbij zag trekken.

Foto 4: Geen idee welke game ze hier spelen, maar het was erg intensief...

Wat ik wel zag was dat de hardware hiervoor uitstekend verzorgd was. Superieure Dell XPS-machines (werkelijk bákbeesten; steekkarretje meenemen als je deze machines wilt meenemen naar een LAN-party), voor iedereen een 24"-monitor en een snelle netwerkverbinding.

Positief vond ik dat op diverse plaatsen in de hallen grote borden stonden waarop werd uitgelegd dat niet alle games-machines voor iedereen geschikt waren. Er was uitleg over de PEGI-leeftijdcodes als 3+, 12+ en 17+. De organisatie nam hierin haar verantwoordelijkheid.

Foto 5: Leeftijdsaanduidingen bij betreden van de gamesvloer

Ook op het hoofdpodium werden meerdere keren per dag live gameswedstrijden gehouden (en Guitar Hero demonstraties gegeven; ook een game). In de andere hallen stonden racesimulatoren opgesteld bij tal van kraampjes.

Foto 6: Xbox 360 had de meeste exemplaren op de beursvloer staan…

Foto 7: ... Maar Playstation had weer mooiere dames ingehuurd'

Ik denk dat het niet overdreven is om te stellen dat Games het best vertegenwoordigde thema op de HME was.

In de gameshal profileerden MSI en Asus zich als echte gameshardware-fabrikanten met stands met snelle notebooks en onstage gameswedstrijden tegen een professionele (uit Zweden ingevlogen) gamer. In weer een of andere shooter-game. Het maakte in elk geval veel lawaai.

Ook leuk: er werden ook nog gewoon fysieke spellen gespeeld. Everest Poker had achter in de zaal een aantal tafels opgesteld waar iedereen kon aanschuiven voor een pokertoernooi. Volgende keer ook het bordspel Kolonisten van Catan maar meenemen?

Foto 8: Games IRL: pokertoernooi

Game computer museum

Werkelijk fantastisch vond ik de aanwezigheid van het game computer museum. In een ruime stand werden gameconsoles vanaf de beginjaren rond 1970 tot heden gepresenteerd. Walking down memory lane. Zo zag ik bijvoorbeeld ook een werkend exemplaar van Vortex (Vertex?) game, een spaceshooter uit 1983.

Foto 9: Games computer museum

Dat was mijn allereerste persoonlijke game-ervaring. Op het plein voor het gemeentehuis in Hengelo bij speelgoedwinkel Mickey was een exemplaar opgesteld in een arcadekast om (gratis!) te testen. Vele uren heb ik daar na schooltijd doorgebracht. En daarna bijna 25 jaar niet meer gezien en nog maar zelden aan gedacht. Tot vandaag. Ach, de nostalgie van een zwart scherm met blauwe lijnen, een pook en een knop om te schieten...

Ook andere klassieke games (Donkey Kong! Super Mario op de NES!) stonden speelklaar opgesteld. Andere hard- en software stond met duidelijke beschrijving uitgestald in vitrines. Een fantastische stand. Fantastisch.

Foto 10: De hier opgestelde games waren in veel gevallen ouder dan de bezoekers die ze bekeken...

Foto 11: Atari 2600, Nintendo Entertainment System, Sega Dreamcast, handheld Donkey Kong-games, alles was vertegenwoordigd in het museum

Vervolg in deel 2.

-- Peter Kassenaar
28-30 november 2008

De Dell Precision 650 die nu ruim vier jaar – bijna – dag en nacht heeft gedraaid op ons kantoor is langzamerhand aan vervanging toe. De keuze is gevallen op opnieuw een Dell, dit keer de Vostro 410. Dit leek mij met het oog op ons werk (een kleinzakelijk kantoor) de beste keuze. Het was niet nodig opnieuw een zwaar Workstation aan te schaffen en na enig vergelijkingswerk kwam op het oog de Vostro-serie met een goede prijs/prestatieverhouding uit de bus.

De Vostro-lijn van Dell bestaat uit zowel laptops als desktops en is speciaal gericht op het MKB. Dit betekent onder meer dat er een compleet supportmodel omheen is opgetuigd en dat je –mijns inziens– mag verwachten dat de computers wat robuuster zijn samengesteld; voorbereid op werkweken van 40-60 uur. En dat ze dus wat duurzamer zijn dan een gemiddelde huiskamer-pc waar een paar uur per dag op wordt gemaild en ge-internet.

Ik heb gekozen voor de Vostro 410, volgens de site van Dell goed voor "Kleine bedrijven die behoefte hebben aan verwerkingskracht, grafische prestaties, snelle netwerkvoorzieningen en grotere mate van uitbreidbaarheid.". Nou, geknipt voor ons dus :-).

Of de Vostro in eerste instantie deze verwachtingen waar maakt zie je in een tweetal review-video's die ik heb opgenomen, juist na het uitpakken van de doos.

Deel 1, de buitenkant (05:01 min.)

Deel 2, de binnenkant (06:36 min.)

Samenvattend, ik vind goed:

• De prijs/prestatieverhouding: EUR 549,- (ex. BTW) voor een quadcore-pc met 3GB RAM, 256 MB Grafische kaart en 750GB vaste schijf is niet verkeerd.
• Het aantal USB-aansluitingen (4 x voorzijde, 4 x achterzijde).
• Uitbreidingsposities en aantal voedingsconnectoren in de kast. Voldoende voor extra vaste schijven en optische stations.
• De afwerking aan de binnenkant, goede koelingsmogelijkheden
• Stille werking! Echt super.

Ik vind niet goed:

• Afwezigheid van Firewire (IEEE1394). Dit is 2008 hoor!
• Afwezigheid van IDE-ondersteuning op het moederbord – oudere harddisks en optische stations had ik graag nog hergebruikt. Ook in 2005 maakten ze goede spullen hoor!
• Verkeerde keuze aansluitingen grafische kaart (DVI, HDMI en DisplayPort). Voor het MKB zou 2xDVI een veel betere keuze zijn.
• De toch wat goedkoop en lichter aandoende montagemethode met schroeven, boutjes en tie-raps. Nota bene de P650 die ik nu vervang had al een elegantere manier om de behuizing te openen en schijfstations met sledes te monteren.

Als je vragen of opmerkingen over mijn Dell-ervaringen hebt, laat het dan weten via een commentaar bij dit bericht.

Peter Kassenaar
-- 1 augustus 2008.

Via dit blogbericht antwoord ik een e-mailbericht van van Willem Velzel die mij vroeg

"Ik heb een Apple Air, na installatie van VMware Fusion werkt Windows goed, ik heb alleen voordurend problemen met de memorie stick en/of de DVD via de usb poort. Deze wordt regelmatig niet herkend in Mac of in Windows klopt dat?"

En ik moet eerlijk zeggen dat ik hier zelf ook wel eens tegenaan ben gelopen. Dan zat ik uren te zoeken waarom mijn dvd-station in Windows onder VMWare niet zichtbaar was, terwijl ik zojuist een dvd er in had geschoven! Dvd weer laten uitwerpen, testen op een andere computer of hij niet kapot is, nog een keer proberen....pfff.

Maar natuurlijk is de oorzaak (en oplossing) simpel.

Randapparaten

In VMWare kan gebruik maken van vrijwel alle op de Mac aangesloten randapparaten, zowel interne als externe. Zo heb ik ondertussen bijvoorbeeld succesvol gebruik gemaakt van externe vaste schijven, een GPS Data Logger, USB-geheugensticks, de Apple Remote Control, de Tacx Fortius (een Virtual Reality fietstrainer) en meer. Het is me alleen nog niet gelukt om de iSight camera van de MacBook Pro ook onder VMWare-Windows aan de praat te krijgen, hoewel dat nochtans zou moeten kunnen na installatie van de VMWare Tools. Iemand een idee?

Randapparaten kunnen dan weliswaar zowel door Mac OS als door VMWare worden gebruikt, ze kunnen alleen niet gelijktijdig worden gebruikt.

Als een apparaat onder Mac OS X actief is, moet je het randapparaat in VMWare eerst koppelen aan de virtuele machine. Dit kan via het menu Virtual Machine of via de pictogrammen onder in het VMWare-venster op het Mac OS X bureaublad. Deze zijn uiteraard niet zichtbaar indien je de virtuele machine fullscreen draait. Dan kun je alleen via het menu de poorten en apparaten koppelen of ontkoppelen.

1 Randapparaten koppelen via het menu Virtual Machine

2 Randapparaten koppelen via de pictogrammen

Conclusie

Als een randapparaat niet lijkt te werken in Windows onder VMWare, controleer dan eerst of het betreffende apparaat wel gekoppeld is. Zo nee, doe dit dan. Zo ja, verwijder dan het apparaat en sluit het opnieuw aan (indien mogelijk) om Windows het apparaat te laten herkennen.

Helpt dit ook niet, dan zou je kunnen proberen het apparaat door Windows Apparaatbeheer opnieuw te laten detecteren. Klik hiervoor met de rechtermuisknop op Deze Computer en kies Beheren. Kies daarna onder Systeemwerkset de optie Apparaatbeheer.

Klik daarna met de rechtermuisknop op de computernaam en vervolgens Zoeken naar gewijzigde apparaten. Dat zou het probleem moeten verhelpen.

Als de virtuele machine wordt gesloten of gepauzeerd ('Suspended') komen de randapparaten vanzelf opnieuw beschikbaar in Mac OS. Mocht je ze willen gebruiken in Mac OS terwijl VMWare nog actief is, dan moet je ze via hetzelfde menu Virtual Machine eerst weer ontkoppelen. Daarna komen ze opnieuw onder Mac OS beschikbaar.

Succes er mee,

Peter Kassenaar
-- 28 juli 2008

In Windows is al jarenlang een tooltje opgenomen om vanaf de ene computer contact te leggen met een andere computer. Dit heet 'Verbinding maken met een Extern Bureaublad' of in het Engels 'Remote Desktop Connection'.

Zo kun je rechtstreeks op de externe computer werken alsof je achter het scherm zit. Ik gebruik dit zelf bijvoorbeeld dagelijks om direct werkzaamheden uit te voeren op onze Windows 2003-server die fysiek gezien niet rechtstreeks toegankelijk is (hij staat in een afgeschermde ruimte en is alleen via het netwerk te benaderen).

Lees voor meer informatie over het werken met Extern Bureaublad bijvoorbeeld dit prima artikel bij Computer!Totaal.

Nu ook voor Mac OS X

Het is verheugend om te zien dat RDC nu ook rechtstreeks – en gratis –voor Mac OS X beschikbaar is. Dit scheelt mij weer handelingen, want voorheen moest ik op mijn MacBook Pro altijd eerst VMWare opstarten, daarna Windows XP of Windows Vista en vervolgens via RDC voor Windows inloggen op onze server. Remote Desktop Connection voor Mac is bij Microsoft verkrijgbaar op dit adres: http://www.microsoft.com/mac/products/remote-desktop/default.mspx. Hulde voor Microsoft in dit geval.

Ik heb met Jing twee korte video's gemaakt over de manier waarop je dit programma kunt downloaden, installeren en gebruiken op je Mac.

Let op: ze openen in een overlay, maar zijn wel tamelijk groot (reken op ca. 1000x600 pixels). Zorg er dus voor dat je scherm groot genoeg is, anders moet je scrollen.

Deel 1 – downloaden, installeren en eerste verbinding maken (5:00 min.)

Deel 2: Voorkeuren instellen en diverse configuratie-opties (04:04 min.)

Gebruik je zelf ook Remote Desktop Connection (of juist niet?), laat het in dat geval eens weten via een commentaar bij dit blogbericht.

Veel plezier er mee.

Peter Kassenaar
-- 9 juli 2008

Deze week ontving ik twee e-mailberichten die ik via dit blogbericht beantwoord. Ze hangen toevalligerwijs met elkaar samen en mijn ervaringen zijn waarschijnlijk voor meerdere lezers interessant. Daarom hier een gecombineerd antwoord ter vervanging van de losse e-mailtjes.

Tevreden met de MacBook Pro?

Ten eerste schreef 'Richard' het volgende

"Je filmpjes en tekst over de Macbook vond ik zeer interessant en hebben er mede toe geleid dat ik op dit moment aan het twijfelen ben ook een Macbook Pro aan te schaffen. Mijn vraag is eigenlijk of jij helemaal tevreden bent met je Macbook of dat je misschien toch liever niet de overstap had gemaakt."

(Zie hier een aantal blogberichten over mijn ervaringen met de MBP)

Ik schreef al terug dat dit een interessante kwestie is, die niet in één of twee zinnen te beantwoorden is. Mijn korte antwoord was "ik kan je in elk geval wel melden dat ik beslist geen spijt heb van mijn aanschaf, maar dat ik ook *zeker* geen Mac-zeloot ben geworden die stante pede alle Windows-machines het raam uit heeft gemikt."

En nu ik er over nadenk, zal dat ook ongeveer mijn lange antwoord zijn :-). De kern is hiermee namelijk wel genoemd. Ik kan er nog wel puntsgewijs een aantal argumenten aan toevoegen, maar deze veranderen de kern van mijn betoog niet echt. Ze geven hooguit inzicht in de manier waarop ik computers gebruik en waarop ik werk.

1. Ik gebruik computers voornamelijk voor mijn werk. De MacBook Pro (MBP) is hierop een zeer waardevolle aanvulling. Ik kan sites en webapplicaties nu rechtstreeks testen op een ander platform – Mac OS X – en in een andere browser – Safari – zonder dat ik hiervoor afhankelijk ben van kennissen met een Mac ('ach, zou je even naar URL xyz willen kijken om te zien of het ook in een Mac goed werkt?") of van een site als browsershots.org om CSS-en andere lay-out-hickups te testen. In die zin is de MBP een productiviteitsverhogend gereedschap binnen mijn bedrijfje.
    
2. Ook bij het geven van lezingen en presentaties heb ik erg veel aan de MBP. Het herkennen en instellen van de beamer als extern scherm is erg makkelijk. PowerPoint 2008 voor Mac schakelt automatisch naar een handige presentatie-modus waarbij op het externe beeldscherm alleen de slides worden gepresenteerd terwijl op het computerbeeldscherm extra informatie zichtbaar is zoals de aantekeningen, vorige en volgende dia, een klokje dat meeloopt enzovoort. Het schakelen tussen spaces (met diverse geopende programma's) en het in- en uitzoomen tijdens de presentatie met de multitouch trackpad is gewoon super.
    
3. Zou ik de MBP hebben gekocht omdat het een MBP is – oftewel: een Apple? Bij de aanschaf moet ik eerlijk toegeven: Ja. Het heeft zeker een rol gespeeld. Zoals ik in mijn blogpost over de Tien pluspunten van Mac OS X al opmerkte is de computer een schoolvoorbeeld van goede integratie van hardware en software, design en usability. Ik kan niet ontkennen dat het status/imago-aspect zeker een rol heeft gespeeld.
    
4. Interessant is natuurlijk de vraag of ik – op basis van inmiddels een klein half jaar gebruikservaring – opnieuw een Apple zou kopen? En dan moet ik ook eerlijk zijn, en zeggen "dat weet ik zo net nog niet". Ik geloof niet dat voor alledaags computergebruik een Apple met Mac OS X ontzettend veel voordelen heeft boven Windows Vista. Tekstverwerken, internetten, e-mailen, foto's bewerken; het kan op beide platformen even makkelijk.
    
   Natuurlijk heeft elk besturingssysteem zijn eigen sterke punten (Mac: Spaces, Spotlight, Time machine. Windows: startmenu, taakbalk, gigantische hoeveelheid software, om er maar een paar te noemen) en zwakke punten – of zelfs regelrechte irritatiefactoren (Mac: de Dock, Vendor lock-in bij iTunes/iPod/iPhone, Windows: omslachtige UAC-beveiliging, viruskwetsbaarheid), maar als er onder alle plussen en minnen een streep wordt getrokken ontlopen de besturingssystemen elkaar gewoon niet veel. Dat is een feit. En dan moet je zelf de afweging maken of je extra geld wilt uittrekken voor de Apple.
   
   En voor mij speelt dan punt 1) en punt 2) weer mee. Werk. Doet hij het? Ja. Op een prettige manier? Ja. OK. Dan werk ik er graag mee.
   
5. Bottomline: ik heb geen spijt. Ik ben erg blij met mijn MBP!

Mythe ontkrachten

Laat ik dan op deze plek direct van de gelegenheid gebruik maken om een mythe te ontkrachten die ik de afgelopen tijden werkelijk als een mantra heb gehoord.

"Ja, maar de Mac is zo stabiel. Hij loopt nooit vast".

Nou, die uitspraak kan ik bij deze naar de prullenbak verwijzen. De stabiliteit (of instabiliteit, het is maar hoe je het bekijkt) van de MBP met Mac OS X zou inschatten op het niveau van Windows XP. Niet hoger. Ik maak regelmatig vastlopers mee, of rare dingen tijdens Software Updates waardoor een koude herstart noodzakelijk is.

Terwijl ik uitsluitend originele software draai en echt geen rare dingen doe of merkwaardige randapparaten aansluit (tenzij je een Nokia BT-verbinding of GPS Data Logger merkwaardige hardware vind). Het is zeker niet slecht hoor, maar laat het voor eens en voor altijd gezegd zijn: Windows Vista is stabieler dan Mac OS X 10.5. Punt.

Visual Studio 2008 op de Mac

In aansluiting op het berichtje van Richard ontving ik via het blog ook een commentaar van Bob Louwe (bij de post Dell XPS 1530 of MacBook Pro?). Hij schrijft:

"begrijp ik goed dat je inmiddels ervaring hebt met ontwikkelwerk met VS2005/8 op de Mac? Zelf ben ik .Net windows ontwikkelaar en ben benieuwd of de windows emulatie echt zo goed werkt. Wat zijn de ervaringen?"

Welnu, ook hierover kan ik in feite kort zijn.

"Ja, dat werkt prima".

Ikzelf gebruik VMWare om Windows te draaien op de Mac. Zie hiervoor de post VMWare Fusion installeren op Mac OSX, en dan vooral de commentaren hierbij. Hierin leg ik onder meer uit waarom ik heb gekozen voor virtualisatie in plaats van voor Apple's eigen oplossing BootCamp.

En gelukkig kan ik melden dat de prestaties ook met virtualisatiesoftware prima zijn. Het draaien van diverse servers (Internet Information Server, SQL Server 2005) en tamelijk zware applicaties (Visual Studio 2008 met de nodige plug-ins, Dreamweaver CS3, Flash) in de virtuele machine gaat prima! Hier ben ik erg blij mee.

Ik ondervind geen hinderlijke vertraging. Het gaat zelfs beter dan op mijn oude Dell Lattitude laptop waarop Windows native draaide. Maar goed, in de MBP zit natuurlijk ook de nieuwste dual-core Pentium processor en een flinke smak geheugen.

Vmware Fusion 2.0 (momenteel nog in de beta-fase) kan per virtuele machine worden ingesteld of bijvoorbeeld 3D-acceleratie of de tweede processorcore gebruikt moet worden (zie afbeeldingen).

Waarschijnlijk zullen de prestaties in BootCamp nog wat beter zijn, maar persoonlijk ben ik ook tevreden met de virtualisatie-prestaties.

En eigenlijk is het ook gewoon saai :-). Zodra je Windows via Fusion hebt opgestart, zit je gewoon in Windows te werken. Niets Apple-achtigs aan.

Wel – zeer – aangenaam is dat een eventueel tweede beeldscherm dat je aansluit ook in Fusion nu direct wordt herkend en als Windows-uitbreiding op het bureaublad aangesproken kan worden.

Zo draait bij mij thuis Visual Studio in het MBP-beeldscherm en test ik in Internet Explorer of Firefox op het externe beeldscherm. Terwijl Expose en Dashboard gewoon blijven werken. Zie bijvoorbeeld deze VMWare-video op YouTube.

Succes er mee allemaal!

Peter Kassenaar
-- 3 juli 2008

In een eerder blogbericht over tien pluspunten van Mac OS X schrijf ik dat de tool Spaces mij erg bevalt. Je kunt er als het ware virtuele desktops mee maken en zo je werkruimte enorm vergroten. Wat ik toen als 'verbeterpunt' aanmerkte was dat het in een volgende versie van Spaces mogelijk zou moeten zijn om vensters te verplaatsen tussen een space.

Wat blijkt nu echter: dat kan al lang!

Als je op het pictogram Spaces in het Dock klikt, verschijnt een miniatuuroverzicht van alle Spaces en de vensters die per Space aanwezig zijn. Het blijkt echter dat dit overzicht interactief is! Met andere woorden: je kunt in Space 1 een venster oppikken met je muis, en dit bijvoorbeeld naar Space 3 slepen. Dit komt mij enorm van pas. Nu kan ik namelijk mijn virtuele machines van VMWare verdelen over de verschillende spaces en elk van de virtuele machines fullscreen draaien. Waarom hebben jullie mij dat niet eerder verteld? :-).

Standaard draai ik meestal zowel Mac OS X en Windows XP tegelijk, maar daarnaast doe ik ook testwerk in Windows Vista en Linux. Die vensters hoeven nu dus niet meer over elkaar heen te liggen, maar draaien fijn elk in een eigen space. Handig!

Ik heb er even een korte video van gemaakt (02:08 min) met Jing, zodat je precies kunt zien wat ik bedoel (35 MB, het laden kan even duren!).

Let op: deze video is fullscreen opgenomen op mijn laptop, dat betekent een resolute van 1440x900. Anders zou de overzichtspagina van Spaces en het verslepen van vensters niet goed te zien zijn. En omdat Jing-video's naderhand niet meer te editen zijn (zoals ik hier al schreef), zul je het er even mee moeten doen :-). Als jouw monitor kleiner is, zul je mogelijk wat moeten schuiven om alles goed te kunnen zien, maar de hoofdlijnen zullen wel duidelijk zijn.

Ik hoop dat jullie er wat aan hebben,

Peter Kassenaar
-- 9 april 2008

Dit is het laatste deel van een miniserie rondom de plus- en minpunten van Mac OS X, zoals ik die in het dagelijks werk ervaar. Eerdere berichten hierover waren:

• Tien pluspunten van Mac OS X
• Tien minpunten van Mac OS X – deel 1

In het eerste deel over de mindere kanten van Mac OS X besprak ik in vijf punten onder meer de Dock, het ontbreken van een duidelijk startpunt en de weergave van mappen en bestanden in de Finder. In dit bericht sluit ik deze serie voorlopig af met vijf andere minpunten. Als je het er mee eens bent – of juist niet – ben je van harte uitgenodigd om dit via een commentaar te laten weten.

We vervolgen, nog steeds in willekeurige volgorde:

6. Geen NTFS-ondersteuning

Voor het uitwisselen van grote bestanden tussen diverse computers gebruik ik –zoals inmiddels de half Nederland – een externe vaste schijf. Ik heb deze geformatteerd met het NTFS-bestandssysteem. Dit is verreweg de beste keuze als het gaat om efficiënt gebruik van vaste schijfruimte, snelheid en beveiliging. Tot mijn verbazing kan Mac OS X hier niet mee overweg.

Dat wil zeggen: Mac OS kan wel gegevens lezen vanaf een NTFS-schijf, maar er niet zelf op wegschrijven. Dan heb je er de helft van de tijd dus niets aan. Ik kan bijvoorbeeld geen VMWare virtuele machines en –harddisks op mijn externe vaste schijf opslaan. Ook het uitwisselen van foto's en video's verloopt nu op omslachtige manieren via het netwerk.

Dit vind ik onbegrijpelijk (en eerlijk gezegd ook onvergeeflijk). Er is immers toch meer in de wereld dan alleen het eigen HFS-formaat en het stokoude en inefficiënte MS-DOS FAT/FAT32-formaat? Ik heb via allerlei omwegen en forumpagina's geprobeerd om aanvullende NTFS-ondersteuning toe te voegen (MacFuse, NTFS-3G), maar dit resulteerde er alleen maar in dat in plaats van alleen leestoegang ik helemaal geen toegang meer kreeg tot de schijf. Zeker nu Mac OS X al weer een aantal jaren op het *NIX-systeem is gebaseerd zou je mogen verwachten dat inmiddels ook wel native NTFS-ondersteuning aanwezig is. Niet dus. Ik hoop dat dit in een volgende versie van Mac OS snel wordt opgelost.

Noot: via het netwerk kan Mac OS wel bestanden schrijven op NTFS-volumes. Op mijn Windows 2003-bestandsserver zijn bijvoorbeeld een aantal NTFS-vaste schijven gedeeld. Deze ziet Finder prima en er kunnen ook bestanden naar toe worden gekopieerd. Maar voor snelheid en mobiliteit is een externe vaste schijf natuurlijk ongeëvenaard.

7. Menu-opdrachten moeilijk bereikbaar met toetsenbord

Ik werk vaak zoveel mogelijk met het toetsenbord. Werken met de muis is omslachtig en kost veel extra tijd, zeker op een laptop. In Windows kun je op de Alt-toets drukken, waarna de menu's een onderstreepte letter krijgen. Zo kun je via Alt plus twee of drie letters snel elk (sub)menu bereiken. Mac OS is verslaafd aan de muis. Er zijn wel sneltoetscombinaties (heel veel zelfs), maar die zie je pas zodra een menu is geopend! Als Mac-newbie ken ik natuurlijk nog lang niet alle toetscombinaties uit mijn hoofd.

Na enig zoeken heb ik gevonden dat het wel mogelijk is (althans: zou moeten zijn) om menu's via het toetsenbord te openen, maar eenvoudig is het nog steeds niet. Met Ctrl+F2 wordt de menubalk geactiveerd, daarna zou je een letter moeten kunnen kiezen en daarna met de pijltoetsen en Enter het menu-item selecteren. In de praktijk is dat op mijn MacBook Pro dus Functie+Control+F2, want gewoon (Ctrl+)F2 verhoogt de helderheid van het scherm. Voordat dit alles werkt moet echter eerst met Funcite+Ctrl+F1 de 'toetsenbordbesturing' worden ingeschakeld. Nounou, kan dat niet eenvoudiger? Nee. In Mac OS kan dit kennelijk niet eenvoudiger. Aanpassen graag!

8. iTunes

iTunes is een draak.

Ik weet dat het een heel populair programma is, maar persoonlijk vind ik het een afschuwelijke toepassing. Ik begrijp niet dat mensen hier zo enthousiast over kunnen zijn. Ik vraag me af hoeveel iTunes gebruikers er zouden zijn als Apple de –eveneens belachelijke – verplichte koppeling met de iPod zou laten vallen. Inderdaad, ik heb geen iPod :-). Gelukkig werd ik onlangs door een blogposting van Rick Strahl gesterkt in mijn gedachte dat iTunes op zijn vriendelijkst gezegd geen grootse applicatie is.

iTunes onder Windows is helemaal een mislukking (het klakkeloos kopiëren van een Mac-interface naar het Windows-omgeving is een enorme fout, het programma ziet er uit alsof het nog 1998 is), maar iTunes onder Mac OS is helaas niet veel beter. En het hele business-model er omheen spreekt mij nog minder aan. Samen met Strahl verbaas ik mij er over dat Mac-gebruikers –die toch bekend staan als vooruitstrevend en open-minded – altijd zo afgeven op de Microsoft-bundeling van Windows en (bijvoorbeeld) Internet Explorer, maar zich tegelijkertijd alles laten aanleunen als het hun geliefde iPod betreft.

Apple biedt: een verplicht muziekformaat (AAC), een verplicht winkeltje waar je de deuntjes moet kopen (iTunes Music Store) en een verplicht programma waar je ze vervolgens mee moet afspelen (iTunes). Als je albumcovers wilt tonen in iTunes moet eerst verplicht een iTunes-account worden gemaakt??!! Waarom wil Apple in vredesnaam alles van me weten voordat mij een plaatje van het cd-hoesje van een Bruce Springsteen-album wordt getoond?

Als iTunes alleen maar is opgestart wordt er al ruim 50 MB van het interne geheugen gebruikt. Een waarde die alleen nog maar oploopt zodra je er muziek of films mee gaat afspelen (gebruik Activiteitenweergave om dit te controleren). Windows Media Player doet dit met ruim 27 MB wat beter, hoewel dit feitelijk nog steeds belachelijk is voor een programma waarmee alleen maar een muziekstroom naar de geluidskaart gestuurd hoeft te worden. Maar goed.

Ook qua interface en verdere biedt iTunes verrassend weinig vind ik. Cover Flow is leuk voor op de iPhone en iPod Touch, maar dat is dan ook het enige waarin het zich onderscheid van bijvoorbeeld Windows Media Player, Media Monkey of Winamp. De overige weergaveopties of mogelijkheden om afspeellijsten te maken en te bewerken zijn stuk voor stuk onder de maat. Wie adviseert mij een betere Mac-mediaspeler? Ik ben nog wanhopig op zoek!

Gebruik jij iTunes veel en ben je er tevreden over? Gefeliciteerd in dat geval, maar ik krijg er helaas geen warm gevoel bij.

9. Onduidelijke status van geopende applicaties en vensters

In het blogbericht met de eerste vijf minpunten sprak ik al over de Dock, waar ik –zacht gezegd – geen grote fan van ben geworden.

<terzijde> ik heb inmiddels de sneltoetscombinatie Appeltje-Alt-D gevonden, om de Dock snel te verbergen :-). </terzijde>.

Mijn ongenoegen over de Dock kan ik nog uitbreiden met andere opties voor vensters. Ik vind het onduidelijk hoe en waar geopende vensters van applicaties nu precies te vinden zijn. Applicaties blijven vaak nog geopend –maar niet altijd- als alle vensters ervan gesloten zijn. Als bijvoorbeeld het venster Audio/Midi Configuratie wordt gesloten, wordt direct het hele programma beëindigd. Dat is logisch, zo hoort het. Als het laatst geopende Safari-venster of iTunes-venster wordt gesloten, blijft het programma zelf nog actief. En dus consumeert het nog geheugen. Dat is onlogisch

Tja, misschien ben ik van de oude stempel, maar ik wil graag zoveel mogelijk geheugen vrijmaken voor programma's die op dat moment ook echt worden gebruikt.

Anderzijds, als een venster achter andere vensters is verscholen, is er geen manier om het snel te activeren, anders dan andere vensters te verplaatsen of te sluiten zodat je er met de muis bijkunt. Activeren via Appeltje-Tab werkt niet altijd goed. Want dan wordt vaak wel de menubalk geactiveerd, maar niet ook tegelijkertijd het bijbehorende venster naar de voorgrond gehaald (als een toepassing meer dan één venster heeft geopend). Je moet dan weer via het menu Venster –indien aanwezig – zelf het goede venster activeren. In Windows heeft elk venster een eigen knop op de taakbalk en wordt deze ook actief als je hem via Alt+tab (Windows XP) of Windows+Tab (Flip 3D in Windows Vista) selecteert. Ik grijp nog vaak mis in Mac OS.

10. Netwerk – gebruik, detectie en beheer

Er zijn veel pluspunten te melden over het werken met netwerken vanuit Mac OS. Zo werd de aangesloten HP OfficeJet netwerkprinter in mijn thuisnetwerk direct herkend – en geïnstalleerd – bij het voor de eerste keer configureren van mijn MacBook. Ook andere aangesloten netwerkapparaten, in mijn geval zonder uitzondering Windows-computers, zijn direct te vinden via Finder en te openen. Mijn draadloze netwerk thuis en op kantoor werd direct gevonden door de AirPort-kaart en na het invoeren van de beveiligingssleutel kon ik aan de slag. Super.

Maar toch.

Het vinden van netwerkapparaten duurt soms wel erg *lang*. Voordat mijn Windows 2003-bestandsserver na het openklappen van de deksel [opnieuw] beschikbaar is, gaan er soms wel twee, drie minuten overheen. Uitschieters naar acht tot tien minuten zijn geen uitzondering. Hoe kan ik dit versnellen?

In de praktijk komt het natuurlijk vaak voor dat je met werken begint omdat je een bestand of foto *nu* nodig hebt. Dan kun je niet minutenlang gaan zitten wachten. Ook als ik ondertussen van netwerk ben geswitched tijdens het werken (bijvoorbeeld thuis de computer dichtklappen, netwerkkabel er uit halen, op kantoor weer aansluiten en proberen verder te werken), duurt het minutenlang voor dat Mac OS in de gaten heeft dat het niet meer met het eerste netwerk verbonden is. Ik begrijp dat Mac OS X Leopard hierin al beter functioneert dan eerdere versies (Tiger, Cheetah), maar er kan nog steeds veel verbeterd worden.

Adresregel

Daarmee is overigens niet gezegd dat dit in Windows een pluspunt is. Ook in Windows kan het soms lang duren voordat een netwerkstation in Windows Verkenner zichtbaar is (ik heb een Werkgroep-gebaseerd netwerk, geen domeincontroller of Active Directory). Maar in dat geval kun je in Windows altijd nog werken via de UNC-share benadering in de adresregel van Windows Verkenner. Dan typ ik gewoon \\ws2003\mijnmap\bestand in de adresregel van Windows Verkenner, of alleen de servernaam en blader ik van daaruit verder. Dan wordt het bestand altijd gewoon gevonden en geopend, ondanks dat Verkenner de computer nog niet eens heeft herkend. Waarom heeft Mac OS dit niet? Ook een opdrachtregel lijkt niet beschikbaar in Finder? Ja, Apple heeft de nieuwe 'padbalk' leuk gekopieerd vanuit Windows Vista, maar deze is read-only. Je kunt er niet (zoals in Vista) in klikken en direct een andere gewenste locatie opgeven.

Een belangrijke tekortkoming van Mac OS X wat mij betreft die regelmatig voor ergernissen zorgt.

[update: na wat googlen heb ik uitgevonden dat je het verbinden met een server kunt versnellen door in de Finder te kiezen voor het menu Ga, Verbind met server of Command+K. En daar dan de servernaam invullen. Dan wordt de verbinding instant gelegd en hoef je niet meer te wachten. Ik kwam hierdoor op het spoor door een blogpost van Dave Winer, How to mount a network volume on Leopard. Het lijkt er echter op dat ik hiervoor de Windows 2003-server apart moet configureren, want Mac OS probeert kennelijk verbinding te leggen met het afp://-protocol (?) wat niet direct goed gaat]

Conclusie

Hoewel het nu misschien lijkt alsof er ineens niets meer deugd van Mac OS X is dat zeker niet het geval. De pluspunten en minpunten houden elkaar wat dat betreft redelijk in evenwicht. Ja, ik vind het een prettig besturingssysteem om mee te werken. Maar nee, het is zeker niet perfect. Mac OS is geen besturingssysteem om verliefd op te worden.

Begrijp me trouwens niet verkeerd hoor, dat is geen enkel OS voor mij. Een computer en zijn OS moet zijn als een goede collega of ondergeschikte (liefst dat laatste :-). Geen geliefde. Uiteindelijk is een computer gewoon een bak metaal waar stroom doorheen gaat om je werk uit te voeren. En waar je vervolgens de verbazingwekkendste dingen mee blijkt te kunnen doen. Een besturingssysteem moet prettig zijn om mee samen te werken, hij moet je taken uit handen nemen en verder vooral zo veel mogelijk onzichtbaar zijn. Mac OS slaagt daar goed in. Maar net als in elke andere (werk)relatie moet je elkaar soms eens flink de waarheid zeggen. Dan kun je daarna met een opgelucht gemoed verder.

Peter Kassenaar
-- 30 maart – 2 april 2008